[เถรี]

"ดังนั้น...ทุกคนจะเห็นว่าการปฏิบัติธรรมไม่ใช่ว่าต้องมานั่งอย่างเดียว ไม่ใช่ว่าต้องมาเดินจงกรมถึงเรียกว่าการปฏิบัติธรรม แต่เป็นการปฏิบัติธรรมลักษณะใช้ในชีวิตจริง ทุกวันสามารถที่จะปฏิบัติธรรมได้ สามารถที่จะสร้างบุญสร้างกุศลได้ใส่ตัวได้ ดังที่อาตมากล่าวมาทั้ง ๑๐ อย่าง วันนี้เราได้ทานมัยก็คือใส่บาตร สีลมัยเรายังรักษาศีล ๘ ศีล ๑๐ ครบถ้วน ภาวนามัยเดี๋ยวเราจะได้สร้างกันเต็ม ๆ ตอนช่วงบิณฑบาต เราเองขาดการภาวนาไปเสียเป็นส่วนมาก

อปจายนมัย มีความอ่อนน้อมถ่อมตนต่อคนอื่น รู้จักพูดดี พูดเพราะ มีกิริยาวาจาที่เรียบร้อยดีงาม คนเห็นเกิดความรักใคร่เมตตา ถ้าหากว่ายังไม่มีก็ทำให้มีขึ้นมา ถ้าหากว่ามีแล้วก็ทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ปัตติทานมัย ใส่บาตรไปแล้ว ทำความดีไปแล้วได้อุทิศส่วนกุศลหรือยัง ? ถ้ายังเดี๋ยวปฏิบัติธรรมเสร็จเราก็จะได้บุญตรงนี้

ปัตตานุโมทนามัย เห็นเขาทำบุญใส่บาตรเมื่อเช้ามากมายเยอะแยะ บางคนมาทีเดียวทั้งรถเข็นเลย อย่างคุณสมใจ มาโนช นั่นข้าวสารกระสอบละ ๒๐ กิโลกรัม ๓ กระสอบเลย เรายินดีในสิ่งที่เขาทำก็จะได้บุญตรงนี้ เวยยาวัจจมัย ช่วยขวนขวายในงานบุญให้สำเร็จลง ช่วยกันคัดแยกสิ่งของ ช่วยกันเก็บข้าวของที่ภิกษุสามเณร วิ่งไล่กวดซาเล้งบ้าง รถกระบะบ้าง ได้บุญตรงจุดนี้ไปแล้ว

ก็เหลือธัมมัสสวนมัยที่เรากำลังฟังธรรมกันอยู่ในขณะนี้ องค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้คำแนะนำ เมื่อจะฟังธรรมให้เงี่ยหูฟังและตั้งใจพิจารณาในเนื้อความ ตรงนี้ไม่ใช่ฟังแล้วตั้งใจพิจารณาในเนื้อความเฉย ๆ แต่หากตรงไหนที่เราทำได้ ต้องตัดสินใจเดี๋ยวนั้นว่าเราจะทำ การจะเข้าถึงมรรคถึงผลต้องมีการตัดสินใจที่เด็ดขาดและแน่นอน ปัจจุบันที่เราเข้าถึงมรรคผลกันน้อยเพราะขาดการตัดสินใจ ในเมื่อขาดการตัดสินใจก็ไม่เป็นสมุจเฉทปหาน ก็คือไม่เด็ดขาดแน่นอน ทำให้เสียโอกาสในการเข้าถึงธรรมไปครั้งแล้วครั้งเล่า"