[เถรี]

"โยมพ่อมาแต่งงานกับโยมแม่ โยมแม่อยู่บ้านบางลี่ อำเภอสองพี่น้อง อยู่หน้าวัดหลวงพ่อโหน่ง หักร้างถางพงใหม่ ๆ ทำอะไรกัน ? ก็ทำสวนผักกับไร่ยาสูบ สวนผักทำแค่ ๒-๓ ไร่เท่านั้น เพราะว่าหาบน้ำรดไม่ไหว ที่เหลือก็เป็นไร่ยาสูบ

คราวนี้บรรดาคนจีนที่เข้ามาเมืองไทยแบบเสื่อผืนหมอนใบ เมื่อมาถึงถ้าไม่มีพรรคพวก ไม่มีญาติพี่น้อง ก็ต้องแสวงหาคนที่พูดภาษาเดียวกัน ได้แซ่เดียวกัน เป็นญาติกันได้ยิ่งดี จะได้ไปอาศัยทำงานอยู่ด้วยกันก่อน เพราะฉะนั้น..โยมพ่อมาไม่นานก็มีพรรคพวกตามมาเป็นคนงานในไร่ยาสูบ ๔๐ กว่าคน

โยมแม่ก็เลยกลายเป็นหญิงแกร่ง ถือปืนลูกซองคุมลูกน้อง สมัยก่อนปืนลูกซองหายากอย่าบอกใครเลย โยมพ่อต้องลงทุนเก็บเงินอยู่ตั้งนาน ซื้อมาในราคา ๒๐ บาท ลองไปนึกถึงสมัยก๋วยเตี๋ยว ๒ ชาม ๕ สตางค์ แล้ว ๒๐ บาทนี่แพงแค่ไหน ? เป็นลูกซองไนโตรของเยอรมัน บรรจุกระสุน ๒ นัด สวยมาก ๆ ทุกวันนี้ก็ยังเห็นว่าปืนกระบอกนั้นสวย เพราะว่าเป็นลูกซองเบอร์ ๑๒ ก็จริง แต่เขาทำได้เล็กมาก เหมือนอย่างกับตั้งใจให้ผู้หญิงใช้ คุณพ่อก็เลยมีอาวุธที่ต้องบอกว่าทันสมัยที่สุดในยุคนั้น เพราะเป็นลูกซองไนโตรของเยอรมัน ขณะที่เพื่อนบ้านใช้ปืนแก๊บบ้าง ปืนคาบศิลาตีข้างบ้าง"