[เถรี]

การที่เราหลอมวัตถุมงคลด้วยโลหะชนวนมาก ๆ ถ้าไม่ได้เตาหลอมความดันสูง อุณหภูมิสูงจริง ๆ เนื้อโลหะจะไม่เข้ากัน เมื่อถึงเวลาตีขึ้นรูป จะมีแตก มีร้าวเป็นปกติ ก็เลยทำให้สร้างได้ยากมาก แต่ก็เป็นเรื่องแปลกอีก เขามีค่านิยมอยู่อย่างหนึ่งว่า ถ้าหากว่ามีดหมอมีรอยร้าว รอยแตก รอยรานอยู่ในใบมีด เขาถือว่าขลังมาก ขลังขนาดดันใบมีดตัวเองแตกเลย..! ก็ดีเหมือนกันนะ

อาตมภาพมีมีดหมอเทพศาสตราวุธของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ ใบมีด ๑๑ นิ้วอยู่เล่มหนึ่ง มีรอยแตก คนเขาให้ราคามาสามแสนบาท ยังนั่งมองอยู่ว่า เกิดมายังไม่เคยเจอมีดหมอเล่มไหนสวยเท่าเล่มนี้ จึงขอเก็บไว้ก่อน

ส่วนเล่ม ๕ นิ้ว สวยที่สุด ว่าจะถวายกรมหลวงราชสาริณีสิริพัชร อุตส่าห์พกไปเข้าเฝ้าด้วย ปรากฏว่าพระองค์ท่านไม่ได้ตรัสอะไรด้วยสักคำ ประเคนผ้าไตรแล้วก็เสด็จเลยไป ในเมื่อไม่ตรัสสักคำ ถือว่าไม่มีเหตุ จึงถวายไม่ได้ ต้องเก็บไว้ใช้เองต่อไป ล้วงออกมาให้ดู ลูกศิษย์ทำตาเหลือก..! "พกไอ้นี่เข้าเฝ้าหรือครับ ?" "เออ...ก็เครื่องตรวจไม่ร้องนี่หว่า..!"

ที่ตลกกว่านั้นก็คือตอนไปเนปาล เดินผ่านเครื่องตรวจร้อง ตี๊ด ๆ ๆ เขาเรียกกลับมา "มีอะไรเป็นโลหะ เอาออกมาให้หมด" ปลดวัตถุมงคลรอบตัวลงมาเป็นถาดเลย เจ้าหน้าที่ถือเดินผ่านเครื่อง...เงียบ เดินผ่าน...เงียบ พอตัวอาตมภาพเดินผ่านเอง...ดังอีก..!

ค้นไปค้นมา ท้ายสุดเป็นซองยาอม เหลืออยู่ ๒ เม็ด ไอ้ลูกศิษย์ตัวดียัดใส่กระเป๋ามาให้ เพราะเห็นว่าพระอาจารย์เจ็บคอ ดันเป็นซองเคลือบโลหะ ไม่เคยผ่านพิธีมาก่อน พอเขากรีดผ่านเครื่อง เสียงร้องลั่นเลย เจ้าหน้าที่หัวเราะกันเฮฮา แต่ว่าเขาโง่ไปหน่อย ลืมไปว่าทั้งถาดนั่นโลหะทั้งนั้น แต่ทำไมถึงไม่ดัง ? อันนั้นเป็นความโง่ของเขาเอง ปล่อยไป..เราก็ไม่ไปบอกเขาหรอก ขืนบอกเดี๋ยวโดนขอหมดถาด..!