[เถรี]

"เพราะฉะนั้นพวกหลักการต่าง ๆ พระพุทธเจ้าท่านตรัสสอนเอาไว้หมด ทุกอย่างสามารถเอามาโยงเป็นเนื้อหาเดียวกันได้หมด หลักธรรมของพระองค์ท่านเป็นของจริง เป็นของแท้ ไม่มีใครคัดค้านได้

แต่ยังขำตอนที่พระนิสิตท่านตั้งหน้าตั้งตาทำความดีลบล้างความผิด นั่งกันเงียบ ไม่มีกระดิกไปไหนเลย อยู่มาตั้ง ๗ - ๘ วัน เพิ่งเห็นพระอาจารย์เล็กด่า บอกท่านว่า "พวกคุณโชคดี หน้ายักษ์ของผมมักจะไปใช้ที่วัด ท่านอาจารย์พระมหาสมคิด (พระมหาสมคิด ยสพโล ป.ธ.๙ ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดพระปฐมเจดีย์) ตามไปปฏิบัติต่อที่วัดท่าขนุน เจอเข้าพอดีเลย พระครูน้อยต้องบอกท่านว่า นี่พระอาจารย์ท่านใจดีขึ้นเยอะแล้วนะ สมัยพวกผมท่านเล่นกันตายไปข้างหนึ่งเลย"

ตอนนั้นให้พระท่านผลัดกันยถาฯ สัพพีฯ พอดีคิวของพระใหม่ท่าน ถ้าขึ้นบทมงคลจักรวาลน้อยมายาวยืด ในลักษณะนี้สวดเองไม่ได้หรอก ก็เลยบอกพระอื่นว่า เงียบให้หมด ให้ท่านรับผิดชอบคนเดียว แต่ท่านรับผิดชอบคนเดียวไม่ไหว จึงบอกว่า ต่อไปใครยถาฯ สัพพีฯ แล้วขึ้นบทให้พร ถ้าไม่ใช่บทที่ตัวเองสวดได้ อย่าทะลึ่งขึ้นมา ไม่อย่างนั้นกลายเป็นเรายังอาศัยคนอื่นอยู่ เป็นการปรามคนอื่นไปด้วย แล้วท่านปอมก็ซวย คือดันมาเป็นลิงโดนเชือดให้ไก่ดู ต้องเอาอย่างทิดอู๋ “โอ๊ย..ท่านอาจารย์เล็กด่า อย่าไปถือสาเลย แกอยู่ในวัยทองก็เป็นอย่างนั้นแหละ..!”

เมื่อตอนผ้าป่าซื้อเครื่องมือแพทย์ เพื่อตึกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลทองผาภูมิ ถ้าทิดอู๋รู้ว่างานนี้สามารถโชว์หน้าได้ ก็วิ่งมาเลย “สวัสดีครับท่านอาจารย์เล็ก” อาตมาเมิน..ไม่มองหน้า ไม่ทักด้วย แล้วบอกกับท่านกอล์ฟว่าใช้วิธีของทิดอู๋กับตัวมันเอง ถ้าวันไหนทิดอู๋มีอารมณ์ ก็จะวิ่งเข้ามาไหว้ ถ้าวันไหนทิดอู๋ไม่มีอารมณ์ จะทำเป็นเมินไม่เห็นอาจารย์เล็ก ก็เลยทำให้ดูว่า ที่ทิดอู๋ทำนั้นรสชาติเป็นอย่างไร

ตอนฉันเพลทิดอู๋วิ่งเข้ามาจะมาประเคนอีก “สวัสดีครับอาจารย์” อาตมาเฉยอีก เขาต้องถอยไปโต๊ะอื่น รู้แล้ว..ถ้าอาจารย์เล็กเงียบ ๆ นี่ใกล้โดนตีนแล้ว..!"