[เถรี]

"แบบเดียวกับลูกเสือที่เมืองกาญจน์ ตัวหนึ่งชื่อเยน ตัวหนึ่งชื่อดอลลาร์ ที่โดนเจ้าหน้าที่ยิงทิ้ง พอเจ้าของที่เคยตีเขาทำท่าเงื้อมือมา เสือตัวใหญ่เบ้อเริ่มกลับนอนหงายกางสี่ตีนยอมแพ้ เพราะเสือเคยโดนเจ้าของตีมาตั้งแต่เด็ก แต่ถ้าเป็นคนอื่นตีไม่ได้นะ ถ้าเป็นคนอื่นตีเสือเขาจะสู้ก่อน เพราะยังไม่รู้ว่าใครเก่งกว่า จึงไม่ยอมแพ้

ทีนี้พอคนเลี้ยงไปตีเขาบ้าง เขาก็เลยกัดคนเลี้ยง คนเลี้ยงบาดเจ็บก็เลยลืมปิดกรง เสือจึงแหกกรงออกไปได้ พวกเจ้าหน้าที่จึงจัดชุดตามล่า กว่าเจ้าของเสือจะรู้ข่าว กลับจากกรุงเทพฯ มา เจ้าหน้าที่ก็ยิงเขาตายไปแล้ว ซึ่งความจริงแค่เจ้าของเรียกคำเดียวเสือก็กลับเข้ากรงแล้ว อาตมารู้เรื่องนี้ดีเพราะเป็นเสือที่เมืองกาญจนบุรีเอง และเจ้าของเขาก็รู้จักกันด้วย

มีเสืออีกตัวหนึ่งชื่อ เมฆ อยู่ที่ซาฟารีปาร์ค อำเภอบ่อพลอย ถึงเวลาเขาจะนอนบนเตียงให้คนไปถ่ายรูปด้วย แต่ถ้าจะถ่ายรูปกับเขาต้องซื้อไอศกรีมให้เขากินก่อน อย่างนี้เขาเรียกว่าเสียหมาไปแล้ว เสือกินไอศกรีมนี่หมดสภาพจริง ๆ เขาจะเลียไอศกรีมอย่างมีความสุขมากเลย

คนอื่น ๆ เขาไปถ่ายรูปด้วย ลูกอ้อย ลูกเหมียวเขาไปถ่ายรูปแล้วเขาชวน "หลวงพ่อมาถ่ายด้วยสิคะ" อาตมาบอกว่า "ไม่..หลวงพ่อไม่ได้กลัวเสือหรอก หลวงพ่อกล้ากว่าพวกเอ็งเยอะ แต่ข้าไม่ได้บ้าว่ะ..!

ตูรู้ว่าตูสร้างกรรมไว้ทุกชาติ แล้วกรรมจะตามทันตอนนี้พอดีไหม ? แต่ละชาติตูฆ่ามาไม่ใช่น้อย ๆ นะ ถ้าเกิดกรรมตามทันตอนนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทุกคนถ่ายรูปกับเสือได้ แต่พอเราถ่ายรูปแล้วหัวแหว่งกลับมา..!"