[วาโยรัตนะ]

หุ่นพยนต์ของท่านนั้น ท่านใช้วัตถุอาถรรพ์ใส่ไว้ในท้อง ท่านใช้ "ก้านลาน" (ไม้ที่ใช้เขี่ยศพตอนเผาแล้วในสมัยโบราณ) แล้วเขาว่าท่านต้องเอามือไขว้หลังผูก พร้อมบริกรรมคาถา ท่านมีทำไว้หลายขนาด ทั้งเล็ก กลาง ใหญ่ บางตัวมีถืออาวุธ มีทั้งนั่งและยืน ตามแต่ท่านจะผูกขึ้นมา ตัวใหญ่ ส่วนมากไว้เฝ้าบ้าน ร้านค้า ตัวเล็กพกติดตัวไปเป็นเพื่อน

ยุคแรกจะลงด้วยยางมะเกลือสีดำ และไม่ลงยางก็มี ยุคหลังสุดจะใช้ไหมญี่ปุ่นหลากสีสวยงามพัน ตัวเล็กที่มีอัดกรอบพลาสติกเดิม จะมีโค้ดตัวอุลงด้านหน้า สังเกตโค้ดเป็นเสี้ยนบนพลาสติกบริเวณตัวอุ เพราะใช้บล็อกไม้ในการแกะทำโค้ดนั่นเอง

นอกจากนี้จะมีการเจาะรูไว้ โดยใช้เข็มลนไฟจี้เข้าไปในพลาสติก เป็นเคล็ดว่าให้ช่องเขาออกมาได้ วิธีใช้ธรรมดา ให้ท่องเพื่อหนุนธาตุ เวลาปกติเซ่นด้วยน้ำ ถ้าจะให้ดุต้องเซ่นด้วยเหล้าขาว

หุ่นพยนต์ อ. ลอย อยุธยา อ. ลอย โพธิ์เงิน ท่านเป็นผู้ที่ผูกทำหุ่นพยนต์ขึ้นมา ท่านเองนั้น คนเฒ่าคนแก่แถวนั้นบอกว่าท่านลอยเรืออยู่ใกล้วัดสุวรรณาราม ท่านมีอาคมแก่กล้ามาก ท่านสามารถเสกผ้าขาวม้าให้เป็นงูได้ ลูกศิษย์ท่าน (เมื่อตอนคุยให้ฟังหลายปีก่อนก็แก่แล้ว) เล่าให้ฟังว่า สมัยนั้นมีผีตายทั้งกลมมานั่งร้องไห้ตอนกลางคืน ให้ชาวบ้านหวาดกลัว ท่านเลยไปนั่งคุยกับผีตัวนั้น เพื่อจะช่วยหาทางปลดปล่อย ให้วิญญาณนั้นไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน ลูกศิษย์ท่านคนเดียวกันนี้ เล่าว่า ท่านเคยหยอกเล่นด้วยการทำผ้าขาวม้าตกน้ำแล้วให้ลูกศิษย์ไปหยิบ พอเข้าไปจะหยิบ กลับกลายเป็นงูเหลือมตัวเขื่อง ลูกศิษย์ตกใจวิ่งมาหาท่าน ท่านดุเอาว่า เอ็งตาฝาด แล้วก็เดินไปหยิบ ก็เป็นผ้าขาวม้าธรรมดา