[เถรี]

"ในเรื่องของบุญบารมีที่ทำมา จะว่ากันไม่ได้ อินทกเทพบุตรขึ้นไปถึงดาวดึงส์ไม่ต้องหลบให้ใครเลย เพราะสร้างบารมีไว้ดี ใส่บาตรครั้งเดียวในชีวิต อังกุรเทพบุตรทำบุญทั้งกลางวันกลางคืนตลอด ๒๐,๐๐๐ ปี ขึ้นไปเป็นเทวดามีอานุภาพน้อยที่สุด ใครมาก็ต้องขยับให้เขา พอเทวดามาประชุมกันเต็มที่ อังกุรเทพบุตรหลุดไปอยู่ขอบจักรวาลโน่น อินทกเทพบุตรยังนั่งอยู่ที่เดิม แม้แต่พระอินทร์มาก็ไม่ต้องหลบให้

อินทกเทพบุตรใส่บาตรครั้งเดียวในชีวิต แต่พระทั้ง ๖ องค์ที่ไปรับบาตรเป็นพระอรหันต์ทั้งหมด อังกุรเทพบุตรทำบุญตลอด ๒๐,๐๐๐ ปี เปิดโรงทาน ๘๐ โรงทั้งกลางวันกลางคืน มีบุญนิดเดียว เพราะว่าอังกุรเทพบุตรได้ทำบุญในช่วงที่โลกว่างจากศาสนา คนไม่มีศีลไม่มีธรรม ในเมื่อคนไม่มีศีลธรรมก็เหนือกว่าสัตว์เดรัจฉานนิดเดียว ทำบุญเสียเยอะแยะแต่มีผลนิดเดียว ทำบุญเกือบตายแต่มีศักดานุภาพน้อยที่สุด

ส่วนอินทกเทพบุตรใส่บาตรครั้งเดียว เป็นเทวดามีศักดานุภาพมากที่สุด ฟังดูเหมือนไม่ยุติธรรม แต่ลองนึกดูว่า ถ้าอินทกเทพบุตรขุดเจอโคตรเพชร ๑ ก้อน ส่วนอังกุรเทพบุตรปลูกผักบุ้งขายสัก ๑๐ ปี ใครจะได้ราคาสูงกว่ากัน ?"