[เถรี]

มีอยู่เรื่องหนึ่งที่หลวงพ่อวัดท่าซุงไม่ได้เล่าให้ฟัง แต่อาตมาไปอ่านเจอในประวัติของหลวงพ่อเบี่ยง วัดทุ่งสมอ

ทางด้านทุ่งสมอ รุ่นถัดมาจากหลวงปู่ม่วง คือ หลวงพ่อเบี่ยง ท่านทำพิธีเลี้ยงผี แต่เป็นผีทหารที่ตายในสงคราม หลวงพ่อเบี่ยงให้ลูกศิษย์จัดข้าวปลาอาหารไปไว้ข้างในวิหาร เสร็จแล้วก็ล้อมสายสิญจน์ไว้ ปิดไฟมืด ท่านบอกว่าได้ยินเสียงอะไรก็ตามอย่าได้กลัว อย่าได้ตกใจ อย่าลุกหนีไปจากวงสายสิญจน์เป็นอันขาด ถ้าลุกหนี..ตายแน่นอน..! ลูกศิษย์คนไหนใจกล้าหน่อย อยากรู้ก็ไปร่วมพิธีด้วย

เขาบอกว่า มีลมกรรโชกมาแรงเหมือนฝนจะตก ได้ยินเสียงรองเท้าของทหารลั่นคึ่ก ๆ และเสียงกินกันอุตลุดเลย กลัวก็กลัวเพราะเสียงอยู่ใกล้ ๆ เอง โต๊ะอาหารก็ตั้งเรียงเต็มไปหมด พอหลวงพ่อเบี่ยงท่านบอกว่าพิธีเสร็จเรียบร้อยแล้ว จุดไฟได้ ปรากฏว่าข้าวปลาอาหารกระจัดกระจายเหมือนกับคนกินจริง ๆ และอาหารก็หายไปจริง ๆ ด้วย

คนเขียนก็เขียนต่อไปว่า ลักษณะอย่างนั้นหลวงปู่ปาน วัดบางนมโคก็เคยทำ ท่านใช้คำว่า "เลี้ยงเปรต" หลวงปู่ปานขอขนมจีนจากญาติโยมเป็นสิบ ๆ หาบ เอาไปทำพิธีที่ลานกว้างตรงทางสามแพร่ง พอถึงเวลาจุดธูปเทียนบอกกล่าว เสร็จแล้วก็เตือนญาติโยมลักษณะเดียวกันว่า ถ้าได้ยินอะไรอย่ากลัว อย่าลุกวิ่งหนี ปรากฏว่าอยู่ ๆ อากาศก็เปลี่ยนไป อย่างกับพายุฝนมามืดฟ้ามัวดิน แล้วก็มีเสียงคนกินกันกระจายเหมือนกัน พอถึงเวลาฟ้าดินกลายเป็นปกติ ขนมจีนเป็นสิบหาบหายหมดไม่มีเหลือเลย

ในประวัติหลวงปู่ปานไม่ได้มีเล่าเอาไว้ แต่ท่านที่เขียนประวัติหลวงพ่อเบี่ยง วัดทุ่งสมอ ซึ่งเป็นลูกศิษย์หลวงปู่ม่วง เขาเขียนต่อกันมา ก็เลยกลายเป็น ๒ เรื่องในประวัติเดียวกัน บางคนถ้าไม่ได้ตั้งใจหาอ่านจริง ๆ จะไม่เจอเรื่องนี้

ถาม : (ไม่ได้ยิน)
ตอบ : ถ้ามัวแต่รอญาติ ผีก็อดตายพอดี จริง ๆ ผีไม่ตายหรอกแต่เขาทรมานมาก ก็เลยสงเคราะห์ด้วยการหาให้เขากิน แต่คาดว่าท่านคงช่วยสงเคราะห์ด้วยการปรับให้ผีเป็นของหยาบ เพื่อที่จะได้กินอาหารหยาบได้ ไม่อย่างนั้นเขากินได้แต่ส่วนที่เป็นนามธรรมเท่านั้น