[มัคคนายก]

ทะสะธัมมา

ทะสะ อิเม ภิกขะเว ธัมมา.......................ธรรมของผู้บวชในพระศาสนา
ปัพพะชิเตนะ อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง....ควรพิจารณาทุกวัน ๆ ๑๐ อย่างนี้คือ

เววัณณิยัมหิ อัชฌูปะคะโตติ...................บัดนี้ เรามีเพศต่างจากคฤหัสถ์แล้ว อาการกิริยาใด ๆ ของสมณะ เราต้องทำอาการกิริยานั้น ๆ

ปะระปะฏิพัทธา เม ชีวิกาติ.....................การเลี้ยงชีวิตของเราเนื่องด้วยผู้อื่น เราควรทำตัวให้เขาเลี้ยงง่าย

อัญโญ เม อากัปโป กะระณีโยติ...............อาการกายวาจาอย่างอื่นที่เราจักต้องทำให้ดีขึ้นไปกว่านี้ยังมีอีก มิใช่เพียงเท่านี้

กัจจินุโข เม อัตตา สีละโต นะ อุปะวะทะตีติ..ตัวเราเอง ติเตียนตัวเราเองโดยศีลได้หรือไม่

กัจจินุโข มัง อะนุวิจจะ วิญญู สะพ๎รัห๎มะจารี สีละโต นะ อุปะวะทันตีติ
ท่านผู้รู้ใคร่ครวญแล้ว ติเตียนเราโดยศีลได้หรือไม่

สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโวติ
เราจักเป็นต่าง ๆ คือว่า เราจักต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้นไป

กัมมัสสะ โกม๎หิ...................................เรามีกรรมเป็นของของตน
กัมมะทายาโท....................................เราเป็นผู้รับผลของกรรม
กัมมะโยนิ.........................................เรามีกรรมเป็นกำเนิด
กัมมะพันธุ........................................เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
กัมมะปะฏิสะระโณ...............................เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะริสสามิ.............................เราจักทำกรรมอันใดไว้
กัล๎ยานังวา ปาปะกังวา..........................ดีหรือชั่วก็ตาม
ตัสสะทายาโท ภะวิสสามีติ ฯ...................เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น ๆ

กะถัมภูตัสสะ เม รัตตินทิวา วีติปะตันติ.......วันคืนล่วงไป ๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่

กัจจินุโขหัง สุญญาคาเร อะภิระมามีติ........เรายินดีในที่สงัดหรือไม่

กัจจินุโข เม อุตตะริมะนุสสะธัมมา อะละมะริยะญาณะทัสสะนะวิเสโส
อะธิคะโต โสหัง ปัจฉิเม กาเล สะพ๎รัห๎มะจารีหิ ปุฏโฐ นะมังกุ ภะวิสสามีติ
คุณธรรมอันวิเศษ โลกุตตระกุศล เกิดมีในตนหรือไม่ ที่จะทำให้เราเป็นผู้ไม่เก้อเขิน ในเวลาเพื่อนบรรพชิตถาม ในกาลภายหลัง

อิเม โข ภิกขะเว ทะสะธัมมา....................ธรรม ๑๐ ประการนี้
อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพาติ..................ควรพิจารณาทุกวัน ๆ อย่าได้ประมาทดังนี้แล