[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนที่อาตมาโดนตะขาบกัดนั้น โดนกัดตั้งแต่ต้นทางบิณฑบาต ก็ยังเดินไปเรื่อย ๒ กิโลเมตรกว่าร่วม ๓ กิโลเมตร แล้วก็วนกลับรวม ๆ แล้วราว ๕ กิโลเมตร คนเขาสงสัยว่าเจ็บปวดขนาดนั้นแล้วทนได้อย่างไร ? ก็ต้องบอกว่า “ถ้าหากว่าเรายังต้องทนอยู่ก็จะเจ็บ ถ้าเราไม่ต้องทนก็ไม่เจ็บ” ฟังดูงง ๆ ไหม ?

อาการเจ็บปวดเป็นเวทนา เป็นเรื่องของกาย อย่าให้เข้ามาถึงใจของเรา ของอย่างนี้ต้องเกิดจากการรู้เห็นจริง ๆ ว่า ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา แล้วแยกแยะได้ แต่ถ้าความรู้เห็นยังไม่ถึงตรงนี้ ต้องใช้กำลังสมาธิช่วยอย่างมาก ต้องเข้าสมาธิในระดับที่กำลังใจทรงตัว จนจิตกับกายแยกเป็นคนละส่วนกัน ถ้าอย่างนั้นเวทนาจะกวนไม่ได้

แต่เนื่องจากว่าการเข้าสมาธิระดับสูงขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่คล่องตัวจริง ๆ ก็จะเดินไม่ได้ จึงเป็นเรื่องที่ต้องใช้ปัญญามาช่วย ต้องเห็นว่าสภาพของเวทนา สภาพของกาย สภาพของจิตเป็นคนละส่วนกัน จิตส่วนจิต กายส่วนกาย เวทนาส่วนเวทนา ถ้าสามารถแยกแยะได้ชัดเจนอย่างนี้ โดนอีกกี่ทีก็เท่านั้นแหละ"