[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อก่อนอาตมาไปแจกผ้าห่มกันหนาวทุกปี แจกไปแจกมา ชาวบ้านเขางอมืองอเท้ารออย่างเดียว รอว่าเมื่อไรจะมาแจกอีก ก็เลยต้องเลิกแจก ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ขวนขวายอะไรเพื่อตัวเองเลย นั่งรออย่างเดียว เรื่องของการให้ต้องมีขอบเขตเหมือนกัน ถ้าให้ไม่รู้จักแล้วจักเลิกก็จะเจอลักษณะเดียวกัน อย่างที่หลวงพ่อพระพุทธพจนวราภรณ์ (หลวงพ่อจันทร์ กุสโล) วัดเจดีย์หลวง ท่านบอกว่า “ถ้าเมตตาเกินประมาณ มักจะเจอคนพาลทั้งเมือง”

นัดให้เขามารับผ้าห่มเวลานั้นเวลานี้ เขาไม่มา เหมือนกับเป็นของตาย จะมารับเมื่อไรก็ได้ อาตมาไม่มีเวลารอ ก็เลยหอบไปให้หมู่บ้านอื่นเสียเกลี้ยง แล้วตอนเย็นเขาก็มาโวยวายว่า เขาจะมารับตอนเย็น อาตมาถามว่า "เจ็ดโมงเช้าของเอ็งแปลว่าเย็นใช่ไหม ?" แล้วอีกทีหนึ่งเอาผ้าห่ม ๗๐๐ ผืนไปแจกทางด้านพุน้ำร้อน ที่เป็นด่านทะลุไปทวาย ท่านอาจารย์เต้ก็นัดผู้ใหญ่บ้านทำรายชื่อมา นัดเวลาเสร็จสรรพเรียบร้อย ถึงเวลาอ่านรายชื่อไม่มีใครมา เพราะเขาถือว่าเขาได้แน่แล้ว

อาตมาเลยประกาศบอกชาวบ้านที่มากันเต็มไปหมด บอกว่าใครต้องการให้มาเอาเดี๋ยวนี้เลย แบกไปคนละผืน ๆ หมดเกลี้ยง พวกนั้นวิ่งตีนพลิกมา อาตมาบอกว่าหมดแล้ว เขาก็ตีโพยตีพายว่า "มีรายชื่อแล้วทำไมไม่ได้ ?" อาตมาบอกว่า "สำหรับอาตมาแล้ว คนที่มีรายชื่อไม่ได้แปลว่าได้ หากแต่ว่ามีสิทธิ์ที่แน่นอนกว่าคนอื่นเขานิดหนึ่ง แต่พวกเอ็งเสือกสละสิทธิ์เอง ไม่มาตามเวลานัดก็ถือว่าช่วยไม่ได้" พวกนั้นก็เปลี่ยนเป้าหมายไปต่อว่าท่านอาจารย์เต้แทน ว่ารับปากว่าจะได้แล้วทำไมไม่ได้ ? ท่านอาจารย์เต้ก็บอกว่า อาตมาก็รับผิดชอบไม่ได้ เพราะพระผู้ใหญ่ท่านมีความเห็นอย่างนั้น..สบายไป"