[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อเล่าให้ฟังว่า สมัยนั้นท่านต้องนิ่งสักครู่ ?
ตอบ : อันนั้นสำหรับไปขอกับต้นไม้ แต่ถ้าไม่ได้ขอกับต้นไม้ ถ้าเขามาใส่ก็รับ ๆ ไปเลย เพียงแต่ว่าอย่าไปทำตัวขี้สงสัย ขืนไปขี้สงสัย เดี๋ยวเขาไม่สงเคราะห์ก็ซวยไป

ถาม : ถ้าพระที่ไปด้วยกัน เอ่ยถามขึ้นมาก็จะไม่ได้เลย ?
ตอบ : ส่วนใหญ่อาตมาไปไหนก็ไปคนเดียว ไม่ค่อยได้ไปกับใคร เพราะว่าเขาเดินกันไม่ไหว บางรายนี่อาตมาเดินไป ๔-๕ จังหวัดแล้ว ท่านเพิ่งขยับไปได้วัดเดียว จริตนิสัยไม่เหมือนกัน ท่านค่อย ๆ ไป ส่วนอาตมาเองเดินภาวนาไปเรื่อย บางวันไม่ทันรู้ตัว เดินข้ามจังหวัดไปเลย ก็คือเวลาเดินภาวนาแล้วไม่เหนื่อย ไปเรื่อย ๆ มารู้ตัวอีกที อ้าว...เมื่อเช้ายังอยู่อุ้มผาง จังหวัดตากเลย นี่ห้วยขาแข้ง อุทัยธานีนี่หว่า..!

ถาม : ป่าไม่มีหลักเขตหรือครับ ?
ตอบ : ไม่มี แต่จะมีจุดเด่นอยู่ที่เราจะรู้ว่าเป็นที่ไหน โผล่ไปถึง อ้าว...นี่ห้วยขาแข้งแล้วนี่ เพราะฉะนั้น..คนอื่นเขาเลยตามไม่ค่อยจะไหวกัน ระยะแรก ๆ ก็มีพระลูกศิษย์ตามไปบ้าง ตามไปตามมาถึงเวลาท่านเหนื่อยมาก ท่านก็ไม่ไปด้วย ตอนหลังก็ปล่อยให้ท่านไปกันเอง