[เถรี]

ร่างกายของเราเป็นอัตภาพที่ไร้สาระแก่นสารเช่นนี้ เรายังจะยึดถือมั่นหมายได้อย่างไรว่าเป็นเรา เป็นของเรา ? เมื่อเห็นชัดเจนแล้วพิจารณาใหม่ พิจารณาใหม่แล้วก็กลับเข้ามาภาวนา ภาวนาแล้วกลับไปพิจารณา ซ้ำแล้วซ้ำอีก ย้ำแล้วย้ำอีก จะเบื่อไม่ได้ จะหน่ายไม่ได้ เพื่อตอกย้ำให้สภาพจิตมีการจำว่า ร่างกายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา

เมื่อสภาพจิตไม่ยึดถือในร่างกายแล้ว ก็ให้ไปเกาะองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบนพระนิพพานแทน ตั้งใจว่าในเมื่อร่างกายนี้มีแต่ความไม่เที่ยง มีแต่ความเป็นทุกข์ ไม่มีอะไรเหลือเป็นเราเป็นของเรา เราก็ไม่พึงปรารถนาอีกแล้ว ถ้าหากว่าหมดอายุขัยตายลงไปก็ดี หรือว่าเกิดอุบัติเหตุอันตรายถึงแก่ชีวิตก็ตาม เราขอมาอยู่กับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่พระนิพพานแห่งเดียวเท่านั้น

ขอให้ทุกคนรักษากำลังใจเช่นนี้เอาไว้ จนกว่าได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านเติมบุญ
วันอาทิตย์ที่ ๒ กรกฎาคม ๒๕๖๐
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย รัตนาวุธ)