[เถรี]

"นักปฏิบัติที่ไม่รู้ไม่เห็นอะไร รวบรัดตัดตรงเข้าหามรรคหาผลเลยถือว่าโชคดีที่สุด ไม่เสียเวลา ส่วนท่านที่รู้มากก็ยากนาน คำว่ายากนาน บางคนโดนพารู้เตลิดเปิดเปิงไป เวลาญาณเครื่องรู้เกิดขึ้น รู้ทุกเรื่อง อย่างที่บอก...ขนาดสร้างยานอวกาศไปนอกโลกก็ยังได้ เพียงแต่ว่าหากว่าเราสังเกตจะเห็นว่า ทุกอย่างที่เราคิดจะมีเหตุมีผล สามารถอธิบายได้ทั้งวิชาการ ทั้งวิทยาศาสตร์ ทั้งทางธรรม แต่เรื่องที่รู้ไม่มีอะไรช่วยให้เราหมดกิเลสเลย ถ้าไม่สังเกตตรงนี้ก็จะโดนหลอกไปเรื่อย ๆ"