[เถรี]

"ครอบครัวนี้มีลูกทั้งหมด ๖ คน หมอฉลองเป็นพี่รอง และทั้งหมดเป็นลูกชายล้วน ๆ ตายไปแล้ว ๓ คน คุณแม่อายุ ๘๐ ปี ส่งศพลูกมา ๓ ศพแล้ว

๒ ศพแรกแกยังคุยว่า “ลูกฉัน...ฉันเผามากับมือทุกราย” แกไม่รู้ว่าโบราณเขาถือ แต่ยายร่วมอาจจะรักลูกมาก ก็เลยไม่ใส่ใจคำโบราณที่ว่า ‘คนเป็นพ่อเป็นแม่ ถ้ายังมีลูกเหลืออยู่ ห้ามเผาลูกที่ตายแล้ว’ เผาคนที่ ๑ ก็จะได้เผาคนที่ ๒ เผาคนที่ ๒ ก็จะได้เผาคนที่ ๓ อาตมาเลยบอกว่า "คนนี้ยายนั่งเฉย ๆ ไม่ต้องเผาหรอก ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวที่เหลืออีก ๓ คนจะไปอีก" ไปนั่งดูคนอื่นเขาเผาลูกก็พอ อะไรที่โบราณเขาถือ ก็เพราะว่าเขาสังเกตกันมานาน

มีลูก ๖ คนเผาไป ๓ คนแล้ว คิดดูก็แล้วกันว่าคนเป็นแม่จะเสียใจขนาดไหน ? แต่เมื่อวานนี้ยิ้มออกเพราะว่าอาตมาเทให้หมอฉลองหมดกระเป๋าเลย บรรดาเจ้าคุณต่าง ๆ มาเกือบจะหมดกาญจนบุรี เจ้าคณะจังหวัด รองเจ้าคณะจังหวัด ๒ รูป เจ้าคณะอำเภอ รองเจ้าคณะอำเภอ ฯลฯ มากันอย่างกับงานประชุมสงฆ์

อาตมาเตรียมผ้าไตรให้ชักบังสุกุล ๔๐ ไตร เตรียมซองไว้ด้วย ปกติงานศพเขาไม่มีถวายซองกันนะ เพราะส่วนใหญ่เขาต้องไปช่วยคนตาย อาตมาถวายหมดทุกท่าน ตั้งใจทำบุญให้กับหมอฉลอง แม้กระทั่งเงินเทศน์หน้าศพก็เอาไปสร้างพระให้เขา ตั้งใจเอาไปสร้างพระสามกษัตริย์ คนตายจะได้ได้บุญเต็มที่หน่อย"