[เถรี]

ในส่วนของการสร้างบุญสร้างกุศล ถ้าเราดูในส่วนของธรรมบทที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแล้ว ก็จะเห็นว่าพระองค์ท่านไม่มีการท้อถอยเลย มีอยู่ชาติหนึ่งที่เกิดเป็นชายยากจน มีอาชีพตัดฟืนขาย อาชีพนี้นิยมมากนะครับ เป็นอาชีพที่หาเงินได้ง่าย ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมอินเดียแล้งฉิบหา..เลย น่าจะแล้งตั้งแต่สมัยโน้นแล้ว กี่คน ๆ ก็ตัดฟืนขาย แล้วจะไปเหลืออะไร...ป่าก็หมด

พระปัจเจกพุทธเจ้าออกจากนิโรธสมาบัติ เล็งญาณแล้วว่าจะได้อาหารจากชายคนนี้ ก็ไปปรากฏองค์อยู่ที่หน้ากระท่อม พระโพธิสัตว์ที่เป็นชายตัดฟืนเห็นเข้าก็ดีใจ ยกอาหารออกมาจะใส่บาตร พญามารก็ทดสอบกำลังใจ เนรมิตหลุมถ่านเพลิง (หลุมไฟหรือบ่อลาวานั่นแหละ) โผล่มาขวางหน้าประตู ดูสิว่าจะใส่บาตรอีกไหม ?

พระโพธิสัตว์คิดว่า "อุปสรรคแค่นี้ขวางงานบุญของเราไม่ได้หรอก ถ้าเราไม่ได้ทำบุญ ตายเสียจะยังดีกว่า" ว่าแล้วก็ยกอาหารเดินลงหลุมไปเลย แต่ปรากฏว่าด้วยอำนาจของกุศลที่ท่านตั้งใจสร้าง ทำให้ท่านเดินผ่านไปได้เหมือนเดินผ่านพื้นราบ ฉะนั้น...ในส่วนของพวกเราโดนฝนยังไม่ทันจะละลายหรอก อย่างเก่งก็แค่เป็นหวัดนิดหน่อย เอาไว้เป็นข้ออ้างให้อู้งานได้อย่างถูกกฎหมาย

เพราะฉะนั้น...ไม่ว่าจะบิณฑบาต ไม่ว่าจะเวียนเทียนหรืออะไรก็ตาม ฝนตกก็ปล่อยให้ตกไปเถอะ หยุดกิจกรรมของเราไม่ได้หรอก สมัยเด็ก ๆ เขาบอกว่า “อยู่ใต้ฟ้าจะกลัวอะไรกับฝน เกิดเป็นคนเมื่อถึงที่ก็ตาย” นั่นว่าไปตามเพลง แต่ถ้าเราดูจะเห็นสิ่งที่ต้องเกิดตามธรรมชาติ ธรรมชาติเป็นสิ่งที่ต้องเกิด ต้องเป็น ถ้าเราไปฝืนธรรมชาติเมื่อไรเราก็จะทุกข์