[ลัก...ยิ้ม]

สมาธิ ๓ ประเภท

“...สมาธิท่านบอกไว้หลายขั้นหลายภูมิ ขณิกสมาธิ.. รวมชั่วประเดี๋ยวประด๋าวแล้วถอนออกมาเสีย อุปจารสมาธิ.. รวมเฉียด ๆ ตามหลักปริยัติ ท่านแสดงไว้ว่ารวมเฉียด ๆ แล้วก็ถอดเสีย อัปปนาสมาธิ.. รวมอย่างแนบแน่น

แต่ในหลักปฏิบัติที่หากจะควรแทรกได้ เราก็อยากจะแทรกว่า อุปจารสมาธิ นั้นคือเป็นนิสัยของจิตที่ผาดโผนมาก ถ้าหากเราคิดเป็นเปอร์เซ็นต์แล้ว นิสัยของผู้ไปอย่างสงบเรียบร้อยนั้นมีจำนวนถึง ๙๕% นิสัยที่ผาดโผนโจนทะยานนี้มีประมาณสัก ๕% นี่ละประเภท ๕% นี้แหละ เป็นประเภทที่จะแสดงตัวในอุปจารสมาธิ คือรวมลงไปแล้วไม่อยู่กับที่ ถึงที่ก็จริง ถึงกึ๊กแล้วถอยปุ๊บออกมา ออกรู้สิ่งนั้นออกรู้สิ่งนี้ตามจริตนิสัยวาสนาของ ๕% นั้นแล

นี่ท่านเรียกว่า อุปจาระ คือเข้าไปแล้วถอยออกมาและรู้สิ่งต่าง ๆ นานา ไม่ว่าเปรต ว่าผี เทวบุตร เทวดา เหตุการณ์ต่าง ๆ สามารถรู้ได้ ทีแรกก็รู้ผิด ๆ พลาด ๆ ไปเสียก่อน เพราะยังไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น ปฏิบัติก็ยังไม่ถูกต้อง เมื่อหลายครั้งหลายหนผิดก็เป็นครู ถูกก็เป็นครู หลายครั้งหลายหน จิตก็มีความเชี่ยวชาญ มีความชำนิชำนาญ พอแย็บออกมาผิดก็รู้ถูกก็รู้ทันที ๆ นี่ใช้งานได้มาก สำหรับนิสัยของ ๕% นี้ใช้ในเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้เป็นอย่างดี นี่เรียกว่าสมาธิ ๓ ประเภท เป็นอยู่ภายในจิตใจของผู้บำเพ็ญจิตภาวนาทั้งหลาย...”