[ทาริกา]

ลูกหลานเอย หลวงตาหายใจเข้าแล้วก็ต้องหายใจออก นาทีหนึ่งหายใจตั้งเกือบ ๑๐ คู่ วันหนึ่งกี่คู่ กี่ครั้งหนอ.. เดือนหนึ่งก็แปด-เก้าแสนครั้งแล้วหนอ.. โอ! ลูกเอย.. ปีหนึ่งก็กว่าสิบล้านคู่ลมหายใจ หลวงตามาคิดในปัจจุบันวันนี้อายุ ๖๘ ปีเต็มแล้ว หลวงตายอมรับว่า หายใจทิ้งเปล่า ๆ ไม่สมกับที่เกิดมามีชีวิตเป็นมนุษย์

หายใจทิ้งเปล่า ๆ ก็ยังไม่เสียหาย.. สำคัญที่ว่าหายใจพร้อมกับคิดเลว ๆ คิดขี้เกียจผัดผ่อน.. คิดตำหนิคนอื่นนอกจากตัวเองนี่สิลูกหลานเอ๋ย มันหายใจขาดทุนคุณความดีที่มีชาติกำเนิดเป็นมนุษย์พบพระพุทธศาสนา เสียทีที่ได้พบพระคุณพ่อ ครูบาอาจารย์อันเลอเลิศที่ท่านรักปรารถนาให้เราได้ดี ช่างเสียชาติเกิดมาหนอ..

แต่วันนี้เรายังเหลือชาติ เหลือเวลา ยังมีขันธ์ห้าที่ยังทำงานได้ไม่ทุพพลภาพ ยังอยู่เป็นอิสระนอกคุกนอกตะราง ยังเลือกที่นั่ง ยืน เดิน นอนได้ ยังหายใจได้.. ลูกเอ๋ย..ยังหายใจได้อย่างน้อยก็ขณะนี้อีกสักครั้งหนึ่ง.. คู่หนึ่ง.. สักวันสุดท้าย ทำกันเถอะลูก! หายใจเข้าด้วยอารมณ์ดี หายใจออกด้วยอารมณ์สงบ.. ประคองถนอมลมหายใจให้มีค่าที่สุด..

เผื่อว่ามันจะไม่หายใจเข้ามาอีกแล้ว.. เราจะได้จากขันธ์ ๕ นี้ไปด้วยใจสงบสุข

(จบตอนที่ ๘)