[เถรี]

ถาม : ตอนนี้โยมลาออกจากงานแล้ว เป็นงานที่ทำเพื่อสาธารณกุศลแต่ก็ได้เงินเดือนด้วย พอลาออกก็รู้สึกโหยหางานเดิม พอค้นหาความโหยหาก็รู้ว่า จริง ๆ แล้วไม่ได้อยากช่วยเขาหรอก จริง ๆ แล้วตัวเองต้องการทำให้ตัวเองรู้สึกว่าเป็นคนดี ถ้าต้องการให้ตัวเองเป็นคนดี ไม่เห็นต้องไปช่วยคนอื่นขนาดนี้เลยเราก็เป็นคนดีได้ ก็เลยเริ่มงงว่าตกลงเราต้องทำดีต่อไปแบบไม่ต้องทำงานเพื่อได้เงิน ก็ช่วยเขาไปนั่นแหละ แต่ก็ยังยึดติดกับของเดิม ๆ อยู่ค่ะ พอค้นลึก ๆ ลงไปจริง ๆ ตัวเองก็มีความกลัวค่ะ เป็นความกลัวอะไรไม่รู้บางอย่างค่ะ ?
ตอบ : ท้ายสุดคือกลัวตาย กลัวว่าถ้าเราไม่เป็นคนดี จะไม่เป็นที่ยอมรับของคนรอบข้าง เมื่อไม่เป็นที่ยอมรับของคนรอบข้าง เดี๋ยวเราจะอยู่ไม่ได้ ท้ายสุดไปลงตรงตายทั้งหมดนั่นแหละ สรุปก็คือเราจะทำอะไรก็ได้

ถาม : ต้องทำอะไรกับความกลัวนี้ไหมคะ ?
ตอบ : ไม่ต้องทำหรอก นั่นเป็นสัญชาตญาณ ความกลัวเป็นสิ่งที่ดี ทำให้เรารอบคอบขึ้น แต่ว่าเราสามารถที่จะให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาในลักษณะทำอย่างจริงจัง คนเขาก็เห็นว่าเราเป็นคนดีเหมือนกัน ท้ายสุดก็ไม่มีอะไร ท้ายสุดไม่ว่าคนดีหรือไม่ดีก็ตายหมด เหลืออยู่อย่างเดียวว่าตายแล้วจะไปไหน ต้องตั้งเป้าชีวิตให้ชัดเจนไว้ ต่อไปเราก็ประเภททำการช่วยเหลือคนอื่นแค่ชั่วครั้งชั่วคราว ทำงานอะไรของเรา เราก็สามารถเสียสละเพื่อคนอื่นเขาได้