[เถรี]

แต่คราวนี้อย่าลืมว่า ในเรื่องของความรวยนั้น โยมจะไปวัดกับเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนไม่ได้ เจ้าอาวาสวัดท่าขนุนนั้นสร้างบารมีมาแต่เดิมก็ทานบารมี ชาตินี้มาก็สารพัดทานบารมี ในเมื่อสิ่งที่ท่านทำรองรับกันอยู่แล้ว พอถึงเวลาลาภผลก็ไหลมาเทมา ถ้าท่านทั้งหลายต้องการแบบนี้ ก็ต้องเสริมทานบารมีของเราให้เป็นปกติ

หลายท่านศึกษาพระไตรปิฎกมาก็บอกว่า ในเมื่อของการสร้างบุญสร้างกุศลต้องสร้างชาติที่แล้วถึงมารับชาตินี้ไม่ใช่หรือ ? เกือบใช่..! ต้องบอกว่าสร้างในอดีตมารับในปัจจุบัน ถึงจะถูกต้อง คราวนี้ถ้าญาติโยมทำตอนนี้ ๑ วินาทีผ่านไปก็เป็นอดีตแล้ว ถ้าโยมตั้งหน้าตั้งตาทำให้ต่อเนื่องตามกันไประยะหนึ่ง พอกำลังบุญสั่งสมตัวเพียงพอ คราวนี้สิ่งตอบแทนที่เราต้องการหรือไม่ต้องการก็จะมา บางทีมาจนอาตมารำคาญ จะให้อะไรกันนักหนาวะ ? แต่จะทำอย่างไรได้ ก็ในเมื่อคุณไปสร้างเหตุแบบนั้นไว้ ถึงเวลาผลก็จะเกิดแบบนั้น ฉะนั้น..ถือว่าพวกเราชาตินี้ยังมีหวัง ตั้งหน้าตั้งตาให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาของเราไป อย่าใจร้อน

เรื่องของการสร้างบุญสร้างบารมีต้องทำกันชนิดที่นับกัปไม่ถ้วน ไม่ใช่นับชาติไม่ถ้วน แต่ละกัปเกิดกันเป็นล้าน ๆ ชาติ ในเมื่อต้องสร้างกันมาจนนับกัปไม่ถ้วน เราจะทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไม่ได้ เมื่อถึงเวลาก็ค่อย ๆ ทำไป ทำอย่างสม่ำเสมอ ทำน้อย ๆ ทำบ่อยครั้ง ไม่ใช่ทำมากได้มาก

การทำบุญที่สำคัญคือ จิตใจเราได้สละออกเพื่อตัดความโลภ ดังนั้น..ต้องทำบ่อย ๆ ไม่ใช่ทำมาก อาจจะทำครั้งละหนึ่งบาท สองบาท ห้าบาท สิบบาท ยี่สิบบาท ขอให้ได้ทำไปเรื่อย ๆ พอสภาพจิตเคยชินจนกลายเป็นฌาน อะไรก็ตามไม่ว่าเป็นทาน เป็นศีล เป็นภาวนา ถ้าทรงฌานได้ ผลก็จะมีมากกว่าปกติ

อย่างอาตมาเอง อดีตชาติก็ทำเอาไว้ ปัจจุบันชาติก็ทำเอาไว้ ฌานสมาบัติก็ฝึกหัดเอาไว้ พอถึงเวลา ผลที่เกิดจึงมีมาก ก็ถือว่าเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยที่ได้สร้างไว้ ญาติโยมสามารถที่จะเลียนแบบตามกันได้