แดดอ่อนลับแนวไม้ ดวงจันทร์โผล่ขึ้นมาแข่งแสงตะวันรอน ส่งแม่ค้าขนมขึ้นฝั่งไปก่อน อีกประมาณสิบนาทีขอลงอีกห้าคน ความมืดเริ่มปกคลุมสองฝั่งน้ำ เรือของเรามาถึงด่านเวสาลีเกือบหกโมงเย็น นายท้ายส่งอาตมาขึ้นไปคนเดียว แล้วซิ่งไปส่งผู้โดยสารที่เหลือทั้งหมด...
จัดการล้างหน้าแปรงฟัน เช็ดเนื้อเช็ดตัวซะหน่อย จากนั้นกราบพระสวดมนต์ทำวัตรคนเดียว อุทิศส่วนกุศลเรียบร้อยแล้วนอนภาวนาต่อ ประมาณหนึ่งทุ่มมีเรือเข้ามาเทียบอีก เสียงคนขึ้นมาบนแพพักเป็นสิบ อาตมานอนเงียบดูท่าที มาหูผึ่งตอนได้ยินเสียงภาษาไทยชัดเจนว่า “เหม็นตัวเองจิ๊บเป๋งเลยว่ะ..เณร..”
เปิดผ้าที่คลุมโปงออกมาเห็นพระเณรหลายรูป ถามท่านว่า “พวกคุณจะไปไหนกัน ?” “แหม..ท่านอาจารย์พูดไทยชัดมากเลย...” “ผมเป็นคนไทยครับ...” ปัดโธ่..จะให้เป็นมอญเป็นพม่าไปได้ หน้าตูเหมือนขนาดนั้นเลยหรือ...?
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย คิมหันต์ : 30-11-2010 เมื่อ 19:31
|