[เถรี]

จากนั้นองค์สมเด็จพระพิชิตมารก็ได้แสดงธรรมโปรดให้แก่ปัญจวัคคีย์ที่เหลือ คือ ท่านวัปปะ ท่านภัททิยะ ท่านมหานามะ และท่านอัสสชิ โดยแสดงธรรมโปรดอยู่ทุกวันเป็นเวลา ๗ วันเต็ม ๆ จากธัมมจักกัปปวัตตนสูตรที่เป็นพระสูตรแรกในพระพุทธศาสนา ก็เป็นอนัตตลักขณสูตร ก็คือสูตรที่กล่าวถึงการไม่มีตัวตนให้ยึดถือมั่นหมายได้ ปัญจวัคคีย์จึงได้รู้ทั่วถึงธรรม กลายเป็นพระอรหันต์ในพระพุทธศาสนา

องค์สมเด็จพระภควันต์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงเกิดความปีติยินดีขึ้นว่า ธรรมะของพระองค์ท่านนั้นไม่ได้ยากจนเกินไป บุคคลที่มีวาสนาบารมีและมีอินทรีย์ที่แก่กล้าพอแล้ว ก็สามารถที่จะบรรลุธรรม และเข้าถึงธรรมทั้งหลายเหล่านั้นได้ องค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงได้จำพรรษานั้นที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวันนั่นเอง

เมื่อออกพรรษาแล้ว องค์สมเด็จพระประทีปแก้วกับปัญจวัคคีย์ก็แยกย้ายไปคนละทิศ เพื่อที่จะไปโปรดบุคคลที่พระองค์ท่านเห็นสมควร จักได้แผ่ขยายพระพุทธศาสนาให้กว้างขวางออกไป ซึ่งพระองค์ท่านก็สามารถทำได้สำเร็จภายในปีเดียว ก็คือสามารถที่จะทรมานบรรดาชฎิลสามพี่น้องตลอดจนบริวาร ให้เข้ามาบวชเป็นพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา และบรรลุอรหัตผลทั้งสิ้น

เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วองค์สมเด็จพระมหามุนินทร์ จึงได้นำเอายังชฎิล ๓ พี่น้องตลอดจนบริวารทั้งหลาย ตรงไปยังเมืองราชคฤห์ของพระเจ้าพิมพิสาร เพื่อที่จะเสด็จไปโปรดตามปฏิญาณที่ได้ให้ไว้ ตั้งแต่ตอนที่เสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์ เมื่อพระองค์ท่านโปรดพระเจ้าพิมพิสารพร้อมกับบริวารเข้าถึงธรรมแล้ว ก็เท่ากับประดิษฐานพระพุทธศาสนาให้มั่นคงในชมพูทวีป นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พระพุทธศาสนาก็เจริญวัฒนาถาวร สืบเนื่องยาวนานมาจนถึงทุกวันนี้