พระอาจารย์กล่าวว่า “ประคำหยกพม่าขอเอาไปนั่งเสกนั่งจารก่อน เดือนหน้าค่อยเอามาลงตู้จำหน่าย แต่ว่าเดี๋ยวนี้เขาปิดห่อเก็บรักษาดีมาก
สมัยไปพม่า อาตมาบุกไปจนถึงตลาดค้าหยก เขาบอกว่า “พระอาจารย์..ที่เห็นกองพะเนินเทินทึกนั่นถวายเลยครับ หาสิบล้อมาขนเอาไปก็แล้วกัน” เป็นเศษหยกที่ติดส่วนเนื้อเขียว ๆ ไม่มาก เขาบอกว่าส่วนใหญ่แล้วเอาไปทำชิ้นเล็ก ๆ แบบโมเสกแล้วเอาไปประดับวัด อย่างที่พระมหาเจดีย์ชเวดากอง เขาทำอย่างนั้นทั้งศาลาเลย ก็เลยบอกกับเขาไปว่า “ตูใช้กระเบื้องดูจะง่ายที่สุด ไปนั่งหั่นหยกทีละชิ้น กว่าจะได้สักศาลาหนึ่งคงจะหลายปี ใครจะไปมีอารมณ์วะ..!”
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 22-03-2019 เมื่อ 03:21
|