[เถรี]

"อาตมาไปเป็นนาคอยู่ที่วัดตั้งแต่เดือนเมษายน จำได้ว่าลากลับไปเยี่ยมบ้านครั้งแรกประมาณหลังกฐิน (เดือนพฤศจิกายน) ก็ราว ๆ ๘ เดือน ปรากฏว่ากลับบ้านไปอยู่ได้ไม่ถึง ๑๕ นาที ความรู้สึกบอกชัด ๆ เลยว่า “บ้านนี้ไม่ใช่ของเราแล้ว” อยู่บ้านไม่ได้ รู้สึกว่าบ้านร้อน ก็เลยต้องหนีไปอยู่กับหลวงปู่มหาอำพันที่วัดเทพศิรินทราวาส แล้วจากวันนั้นจนวันนี้ ก็ไม่คิดที่จะไปบ้านอีกเลย ๓๐ ปีพอดี

มีใครคิดถึงบ้านบ้างไหม ? พอรู้สึกว่าบ้านไม่ใช่ของเราแล้ว อาตมาก็ตัดใจเลย ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ไปอีก มีทางพี่ชายใหญ่ที่อยู่ต่างจังหวัด นิมนต์ไปงานตรุษจีนรวมญาติ ไปให้เขา ๒ ปี ปีที่ ๓ ก็ไม่ไปอีก เพราะว่าไปแล้วเขามักจะถวายเงินแต๊ะเอียมา ดูเหมือนอย่างกับอาตมาตั้งใจไปเอาเงิน ในเมื่อรู้สึกว่าถ้าไปอย่างนั้นแล้ว อาจจะมีบางคนคิดในแง่ไม่ดี ทำให้เป็นโทษแก่เขาเอง ก็เลยไม่ไปอีก เป็นอันว่าตัดญาติขาดมิตร ใครอยากเจอให้ไปวัดเอง ไปวัดแล้วก็ไม่ค่อยจะเจอเสียด้วย

ทุกวันนี้เวลาญาติโยมบางท่านมาปรึกษา ว่าอยากจะย้ายงานกลับไปทำงานที่บ้านตัวเอง หมายความว่าย้ายกลับบ้านเกิด จะเป็นในจังหวัด ในอำเภอ ในตำบล หรือในหมู่บ้านยิ่งดี อาตมาจะรู้สึกว่าแล้วจะไปให้ยุ่งยากทำไมวะ ? ในความรู้สึกของพระจะรู้สึกว่าการที่ญาติเยอะเป็นภาระ แต่ญาติโยมหลายท่านก็มักจะมาขอปรึกษาบ้าง บ่นเลยบ้าง เรื่องขอย้ายกลับบ้าน สงสัยว่าอาตมาจะเป็นคนที่คบไม่ได้ ขนาดญาติยังไม่เอาเลย..!"