[เถรี]

ถาม : รู้เห็นว่าข้างหน้าเป็นอุบัติเหตุ แต่ไม่ตื่นเต้น ผมก็ว่าแปลกดีนะ ?
ตอบ : สติ สมาธิ พอทรงตัว ความแหลมคม ว่องไว รู้รอบจะเกิดขึ้น สิ่งที่คนทั่วไปใช้เวลานาน แค่พริบตาเดียวเราสามารถที่จะตรองหาช่องทางทุกอย่างได้พร้อมเลย ชั่งน้ำหนักเสร็จสรรพว่าอันไหนเหมาะที่สุดแล้วก็ไปทางนั้น

ถาม : อย่างนี้ก็หลอกได้สุดยอดเลย ?
ตอบ : อาตมาโดนหลอกมาตั้งแต่พรรษาแรกมาจนบัดนี้ เขาหลอกให้รู้แบบนี้แหละ รู้ถึงขนาดรัก โลภ โกรธ หลง จะเกิดขึ้นด้วยสาเหตุอะไร แล้วชิงตัดตั้งแต่ต้นเหตุ

ถาม : แล้วไม่ดีหรือครับ ?
ตอบ : ดี..ทำไมจะไม่ดี ก็หลอกให้อยู่มาจนทุกวันนี้อย่างไรล่ะ เหมือนโดนหลอกให้กินอาหารอร่อย พอปล่อยให้เราทำเองก็มั่วไปเรื่อยแหละ กว่าจะทำได้อร่อยแบบนั้นไม่รู้อีกนานไหม แต่ว่าครั้งนั้นไม่ใช่ความสามารถตัวเองนะ เป็นความสามารถของหลวงปู่ขนมจีน ท่านถามเลยว่าจะเอานานเท่าไร อาตมาเลยบอกว่า ถ้าหลวงพ่อให้ได้สัก ๓ เดือน จะได้บวชเอาพรรษาเลย ท่านให้จริง ๆ ๓ เดือนครบถ้วน พอวันที่ ๙๑ ก็หล่นมาเป็นหมาเหมือนเดิม

ถาม : ผมว่าที่ผมทำได้ ก็ไม่น่าจะใช่ความสามารถผม ?
ตอบ : ก็ไม่ใช่ความสามารถตัวเอง.."ท่าน" ให้

ถาม : แต่แปลกนะครับ เพราะช่วงนั้นผมไม่ได้นั่งกรรมฐาน หรือเป็นเพราะว่าสวดมนต์ ?
ตอบ : การสวดมนต์เป็นสมาธิอยู่แล้ว ถ้าสมาธิไม่มีก็สวดไม่ถูก