[จำปาลาว]

กราบนมัสการหลวงพ่อครับ
เมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๕๔๙ กระผมอายุ ๒๕ ปี ผมตื่นขึ้นมากลางดึกพร้อมกับอาการปวดท้องอย่างรุนแรง มีอาการเหงื่อแตกเยอะมากจนที่นอนเปียก หนาวสั่น ตัวเย็นมาก ก็เลยสงสัยว่า ตัวเรากำลังจะตายแล้ว ก็เริ่มคิดมากฟุ้งซ่านไปทั่ว
แต่เคยได้ยินคนแก่พูดว่า ถ้าคนตายเวลาเที่ยงคืนถึง หกโมงเช้า ยังไม่ได้กินไปสักมื้อ คนข้างหลังก็ยังกินมีใช้ เพราะไม่ได้เอาอะไรไปเลย ก็มองดูนาฬิกา เป็นเวลา ประมาณตีสอง ก็เลยสบายใจที่ไม่มีใครเดือดร้อนเรื่องนี้
ต่อมาก็เลยคิดว่าถ้าจะตายก็ช่างมัน อย่างน้อยก็ได้ตายที่บ้านตัวเอง ก็เลยถือเป็นเรื่องโชคดีว่า ตัวเราได้รู้อาการก่อนตายของตัวเอง เลยดูไปทีละอย่างว่า เหงื่อท่วมตัวแล้ว ตัวเย็นเฉียบ หนาวสั่นจนปวดกระดูก แล้วก็นึกถึงคำพูดขึ้นมาได้ประโยคหนึ่งว่า "สุปฏิปันโน พระสงฆ์รักษาโรคได้" เลยนอนนึกถึงแต่ประโยคนี้ไปเรื่อย คิดว่าถ้าตายก็จะไปตอนนี้เลย แล้วก็มีเสียงมาพูดข้างหูว่า "ลูกศิษย์หลวงพ่อปานไม่ต้องกลัว" ก็เลยลืมตาขึ้นมาดูว่าใคร แล้วอาการที่เป็นอยู่ทั้งหมดก็หายไป พอตัวเริ่มอุ่นขึ้นจึงหลับไปจนเช้า
กราบนมัสการเรียนถามหลวงพ่อครับ
๑. คนที่ใกล้จะตายจริง ๆ ถ้าอยู่คนเดียว เป็นไปได้หรือไม่ว่าจะมีใคร หรือท่านใดมาบอก หรือพูดอะไรข้าง ๆ ตัว

๒. คนที่มาพูดข้างหูผม ท่านเป็นใครครับ

ถ้าโอกาสหน้า มีอาการอย่างนี้อีก ผมจะภาวนาว่า "นิพพานนัง หรือนึกถึง พระองค์ที่ ๑๑ ที่ผมเคยฝันถึง" ครับ

กราบขอบพระคุณหลวงพ่อครับ