[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "มีโยมคนหนึ่งชื่อป้าปราณี ศุภภักดี รู้จักกันตั้งแต่ตอนก่อนอาตมาจะบวช ตอนนั้นอาตมาเรียกแกเป็นป้า เมื่อ ๒-๓ วันก่อนแกมาหา อายุ ๙๒ ปีแล้ว แข็งแรงมากเลย แกตามไปที่วัด บอกว่ารู้ว่าอยู่แถว ๆ นี้ แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน ก็ตามหาจนเจอ ที่ขำก็คือคนขับรถอายุ ๗๐ กว่าปี ส่วนตัวของป้าเอง ๙๐ กว่าปี ตามไปจนเจอ เขาบอกว่าอย่างไรรู้ไหม ? “ลาแล้วลาเลยนะ ไม่รู้จะได้เจอกันอีกหรือเปล่า ?” อายุ ๙๐ กว่าแล้ว แต่แข็งแรงนะ เดินไปเดินมาคนเดียวตัวปลิวเลย ประเภทสร้างบาปมาน้อย บุญก็รักษา ส่วนอาตมาประเภทสร้างบาปมาทุกชาติ พอถึงเวลากรรมจึงตามเล่นงาน

สำคัญที่ว่าเราต้องยอมรับว่าเราทำไว้ เราถึงได้รับ ในเมื่อเราทำไว้ เราถึงเป็นอย่างนี้ เขาเปิดโอกาสให้เราได้สร้างบุญต่อก็ถือว่าดีแล้ว ถึงแม้จะสร้างยากหน่อยก็ช่างเถอะ"