[เถรี]

"หลวงพ่อคะ..รายนี้ทำอย่างไรดีคะ ?"

ปกติอาตมาให้อำนาจในการจัดการทุกอย่าง ตามกฎเกณฑ์กติกาของเว็บวัดท่าขนุนที่ได้ตั้งไว้ แก่บุคคลที่รับหน้าที่ไปดำเนินการ แต่บางทีบางรายก็ตัดสินใจได้ยาก จึงมีการส่งจดหมายอิเล็กทรอนิกส์มาสอบถาม

"กฎเกณฑ์ก็คือกฎเกณฑ์ กติกาก็คือกติกา ถ้าไม่มีกฎเกณฑ์กติกา ไม่มีระเบียบวินัย ต่อให้เป็นสังคมพระก็วุ่นวายไม่รู้จบ"

"รายนี้บอกว่าขอดก้นกระเป๋ามาเลยค่ะ"

"ถ้าผิดกฎเกณฑ์กติกา ต่อให้เป็นเงินบาทสุดท้ายของเขา เราก็ทำไปตามกฎเกณฑ์ที่ตั้งไว้ พรหมวิหาร ๔ ไม่ได้มีแต่เมตตากรุณา แต่มีอุเบกขาอยู่ด้วย ถ้ายกเว้นให้คนหนึ่งก็ต้องยกเว้นให้ทั้งหมด ความวุ่นวายฉิบหายก็จะเกิดขึ้น ถือว่าข้ออ้างนี้เป็นแค่ลมผ่านหูไปก็แล้วกัน"

"ส่วนรายนี้มีสาปแช่งมาด้วยนะคะ"

"ทำงานมาจนขนาดนี้ยังไปหวั่นไหวอะไรกับคำสาปแช่ง ? บุคคลที่กำลังใจต่ำจนขนาดนี้ คำสาปแช่งไม่มีผลอะไรกับเราหรอก มีแต่จะโดนสะท้อนกลับไปเพราะว่ากำลังใจของเราสูงกว่า

เราไม่สามารถทําให้ทุกคนพอใจได้ทั้งหมด แต่เราต้องบริสุทธิ์ยุติธรรมต่อคนส่วนใหญ่ กมฺมํ สตฺเต วิภชฺชติ กรรมย่อมเป็นเครื่องจำแนกสัตว์ กลฺยาณํ วา ปาปกํ วา ไม่ว่าจะดีหรือชั่วก็ตาม ตสฺสทายาโท ภวิสฺสามิ เขาทั้งหลายเหล่านั้น ย่อมได้รับผลกรรมนั้นแล"

"บุคคลที่ทำงานสาธารณประโยชน์ ถ้าวางกำลังใจเป็นจะได้มรรคผลเร็ว"

คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ดังขึ้นมาในใจ คาดว่ากว่าจะหมดงาน ด้วยกำลังใจที่ต้องฝ่าฟันมาประดุจตะลุมบอนอยู่ท่ามกลางศึกสงคราม ต้องวางเฉยกับเรื่องทั้งหมด ดำเนินการตามกฎเกณฑ์กติกาอย่างยุติธรรมเสมอหน้ากัน "ไอ้ตัวเล็ก" ของเราคงจะเข้าถึงสังขารุเปกขาญาณ บรรลุมรรคผลไปแล้วอย่างแน่นอน..!