[ชินเชาวน์]

เมื่อขึ้นไปถึงปากถ้ำมืด ต้องไต่ลงไปตามขั้นบันไดในแนวดิ่ง ลึกประมาณ ๑๒ ขั้น พ้นจากขั้นบันไดจะพบพระพุทธรูปหลายองค์ ซึ่งมีความศักดิ์สิทธิ์มาก ผ่านจากสถานที่ประดิษฐานพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ลึกเข้าไปอีก จะเป็นเส้นทางสูง ๆ ต่ำ ๆ และแคบ ๆ ประกอบไปด้วยเหวลึกอยู่ประชิดทางแคบ ๆ หลายแห่ง หากพลัดตกลงไปในเหวลึก ก็หมดหวังที่จะเอาชีวิตรอดกลับไปจากถ้ำแน่นอน

ครูบาธรรมชัยเล่าว่า ผู้มีจิตสกปรกหยาบช้าหนาไปด้วยกิเลส บังอาจแสดงทีท่าหยาบช้าอนาจารภายในถ้ำ เมื่อผ่านหุบเหวมาได้อย่างหวาดเสียว จะเผชิญหน้ากับฝูงงูลึกลับจำนวนนับไม่ถ้วน มีทั้งงูเห่า งูจงอาง งูเขียวหางไหม้ ขนาดเท่าท่อนแขนผู้ใหญ่เป็นอย่างเล็ก นอกจากนั้นยังมีงูเหลือม งูหลาม ตัวขนาดเท่าโคนขาผู้ใหญ่ขึ้นไป เลื้อยคลานอยู่ยั้วเยี้ยทั่วโพรงถ้ำ ปรากฏมีแม้ซอกมุมที่ไม่นึกจะมี แสดงว่าผู้ทรงอำนาจในแดนอาถรรพ์มีความรังเกียจ ไม่ต้องการให้บุคคลสันดานชั่วช้าสารเลว ผ่านเข้าสู่เขตหวงห้าม

หากกล้าก้าวเข้าไปอีก ฝูงงูจำนวนนับไม่ถ้วนจะทำอันตรายโดยไม่รอช้า ผู้มีสันดานชั่วช้าถึงจะไม่ยอมรับหรือปิดบังคนธรรมดาได้ แต่สิ่งลึกลับผู้ทรงอำนาจภายในถ้ำมีฤทธิ์เดชมหาศาล รู้สันดานมนุษย์ได้ในทันทีที่เหยียบย่างถึงหน้าปากถ้ำ ผู้แอบมีนิสัยเลวทรามอย่างลอบเร้นสายตาคนธรรมดา ต้องรีบเผ่นออกจากบริเวณนั้นโดยด่วน ก่อนที่มหาภัยจะมาถึงตัว

ถ้ำมืดจึงเป็นถ้ำลี้ลับอันแฝงไปด้วยอาถรรพ์ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น

เมื่อครั้งถ้ำตับเตาโดนเผาผลาญบริเวณหน้าถ้ำด้วยเพลิงทิพย์ของทวยเทพเทวา พญานาคราชแห่งอาณาจักรใต้พื้นพิภพ ตรัสสั่งให้ปวงบริวารทั้งนาคชายและนาคหญิง ขึ้นมาจากเมืองบาดาลเพื่อพ่นน้ำดับไฟทิพย์ของเหล่าเทพยดา เส้นทางของพญานาคเหล่านั้นต้องผ่านมาทางถ้ำมืด งูที่มีอยู่ภายในถ้ำย่อมจะต้องเป็นเหล่าบริวารของพญานาคราชมาเฝ้าคอยระแวดระวัง ผู้ใดไม่มีบุญวาสนาแท้จริง จะผ่านฝูงงูผู้ควบคุมเส้นทางไปไม่ได้เด็ดขาด และเข้าไปแล้วจะกลับออกมาได้หรือเปล่าก็ไม่รู้

แต่ครูบาธรรมชัยผ่านฝูงงูเข้าไปได้โดยปลอดภัยไร้อันตราย ลึกเข้าไปภายในโพรงถ้ำหลังผ่านจากฝูงงู มีประตูเรียกว่า "ประตูลอดบาป" เป็นจุดอาถรรพ์อันตรายที่สุดของถ้ำมืด