[ชินเชาวน์]

บารมีธรรมย่อมชนะได้ทุกสรรพสิ่ง เป็นความลี้ลับน่าอัศจรรย์เหนือธรรมชาติ เจ้าหมีควายร่างยักษ์เกิดมิตรจิตมิตรใจขึ้นทันที ล้มเลิกการมีโทสะกับครูบาธรรมชัยผู้ไม่ปองร้าย ไม่ต่อสู้ ไม่หนี ไม่หวาดกลัวต่อภยันตรายใด ๆ ที่พึงมีในโลก

ครู่ต่อมา หมีควายหันหลังเดินกลับไปที่ป่าไผ่ หาหน่อไม้อันขุดได้ยากแค้นแสนเข็ญเพื่อกินเป็นอาหารต่อไป ครูบาธรรมชัยก้าวเดินไปตามทางของท่าน ยุติกรณีพิพาทกับหมีไว้เพียงแค่นั้น

ผู้ไม่กลัวตาย ถึงคราวตายย่อมต้องตายเป็นธรรมดา แต่ถ้าไม่มีเวรกรรมสืบเนื่องกันมาแต่ชาติปางก่อน ผู้ไม่กลัวตายจะไม่มีวันตายเพราะอุบัติเหตุเภทภัย และการจู่โจมโดยไร้เจตนาของฝ่ายตรงข้าม ซึ่งต้องหมายความด้วยว่า ผู้ไม่กลัวตายมีเหตุเนื่องเพราะจิตที่ฝึกมาดีแล้วจึงไม่หวาดเสียว ไม่กลัวตาย

ผ่านจากหมีจอมโทสะ.....

อีกคราวหนึ่ง ครูบาธรรมชัยท่องธุดงค์ผ่านป่าสักงาม "ดอยสะเก็ด" ตอนเวลาจวนเจียนจะมืด อาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า เป็นเวลาสมควรหยุดพักปักกลดในที่อันเหมาะควร

ท่านเพิ่งเห็นสถานที่ร่มรื่นแห่งหนึ่ง แต่ก็เห็นสิ่งมีชีวิตอีกอย่างหนึ่งซึ่งทำให้ท่านต้องหยุดการเคลื่อนไหวใด ๆ ในทันที

งูจงอางสีดำละเลื่อมราวกับเคลือบด้วยสีดำสะท้อนแสงจำนวน ๑๒ ตัว ขนาดเท่าท่อนแขนผู้ใหญ่ตัวล่ำ ๆ ทยอยกันเลื้อยปราด ๆ ออกมาจากจอมปลวกข้างทาง ชูคอแผ่แม่เบี้ยขวางทางท่านไว้