[เถรี]

แต่ขอเตือนว่า ท่านที่เดินจงกรมแล้วจับลมหายใจภาวนาไปด้วยนั้น ระยะแรก ๆ ถ้าหากว่าจับลมครบ ๓ ฐาน เราจะก้าวไม่ออก อย่างที่เมื่อวานอาตมาได้คุยกับพวกเราว่า การจับลมครบ ๓ ฐาน นั้นเป็นอารมณ์ของปฐมฌาน อารมณ์ปฐมฌานนั้น จิตกับประสาทร่างกายจะเริ่มแยกออกจากกัน ถ้าไม่มีความคล่องตัว จะควบคุมร่างกายไม่ได้

ดังนั้น..ถ้าจับลมครบ ๓ ฐานใหม่ ๆ เวลาจะก้าวเดิน จะก้าวไม่ออก เท้าจะติด ท่านที่เจอปัญหาอย่างนี้ ขอให้ทราบว่าเป็นเรื่องปกติ ให้เราคลายอารมณ์ออกมานิดหนึ่ง แล้วเริ่มต้นใหม่ พอซ้อมทำบ่อย ๆ จนชิน จะสามารถภาวนาจับลม ๓ ฐานพร้อมกับการก้าวเดินได้ ถ้าท่านทำได้คล่องตัวแล้ว สิ่งหนึ่งที่จะเกิดขึ้นเป็นของแถมคือ ท่านสามารถทรงฌานใช้งานได้

การทรงฌานสมาบัติทั่ว ๆ ไปนั้น ฌานที่จะเกิดจากการฝึก เมื่อเริ่มเป็นปฐมฌานแล้ว ร่างกายจะเคลื่อนไหวไม่ได้ เพราะจิตกับประสาทเริ่มแยกออกจากกัน แต่ถ้าหากว่าท่านทรงฌานใช้งาน ไม่ว่าท่านจะทรง ฌาน ๑ ฌาน ๒ ฌาน ๓ ฌาน ๔ หรือสมาบัติ ๘ ก็ตาม ท่านสามารถที่จะทำให้ร่างกายเคลื่อนไหว ทำนั่นทำนี่ หรือว่าพูดคุยกับผู้อื่นได้เป็นปกติ ซึ่งสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าท่านทำได้คล่องตัวจะใช้ประโยชน์ได้อย่างมหาศาล ในการระมัดระวังกิเลสไม่ให้กินใจของเราได้ในแต่ละวัน

การเดินจงกรมจึงเท่ากับว่าเป็นการฝึกฌานใช้งานของพวกเรา เมื่อทรงฌานใช้งานได้คล่องตัวแล้ว เราก็นำเอากำลังของฌานสมาบัตินี้ มาควบคุมจิตของเรา ให้สามารถประคับประคองอารมณ์การปฏิบัติให้อยู่กับเราได้ทั้งวัน ไม่ว่าเราจะพูด จะคิด จะทำ สิ่งใดสิ่งหนึ่งก็ตาม กำลังใจของเราจะนิ่งเท่ากับตอนที่เรานั่งอยู่