[เถรี]

ถาม : ความคิดสงสารสัตว์น้อยใหญ่ที่วนเกิดเวียนตายอยู่ในวัฏสงสารจนตัวเองยังอยากอยู่เพื่อคอยสงเคราะห์สรรพสัตว์ที่ยังไม่รู้ ยังทุกข์อีกมากมายต่อไป นี่คือผมหลงผิดไปใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ได้หลงผิดอย่างเดียว หลงไกลมากเลย แสดงว่าสงสารทุกชีวิตแต่ลืมสงสารตัวเอง...!

ถาม : รู้สึกเสียดายในสิ่งดี ๆ ที่พระพุทธเจ้าทรงทำเพื่อสรรพสัตว์ กลัวว่าจะหายไป กลัวว่าจะไม่มีผู้สืบทอดต่อ ก็เลยอยากสืบทอดต่อในสิ่งดี ๆ ที่พระพุทธเจ้าท่านทำเพื่อสัตว์ทั้งหลายต่อไป ความรู้สึกนี้เป็นมิจฉาทิฏฐิใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ใช่ เป็นสิ่งที่ควรจะทำต่อไป แต่อาตมาไม่ไปด้วยแล้ว..!

ถาม : พุทธภูมิบารมีแค่ระดับผมมีอีกเยอะแยะ ใคร ๆ ก็ทำได้ไม่ยาก ผมเข้าใจถูกแล้วใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ถูกแล้วครับ เอ็งเป็นแค่เศษฝุ่นในจักรวาลเท่านั้นแหละ

ถาม : หลายครั้งที่ผ่านมาในการตั้งใจลาพุทธภูมิของผม เมื่อตั้งใจจะลา ใจของผมชอบไปโผล่อยู่ตรงหน้าสมเด็จองค์ปฐม พอเห็นพระพักตร์ของพระองค์ท่านยิ้มให้ กำลังใจที่ตั้งใจว่าจะลาก็พังหมดทันที จะลาครั้งใดพอพระองค์ท่านเสด็จมา ผมก็ใจอ่อนลาไม่ได้ทุกที อย่างนี้จะทำอย่างไรให้ผมลาพุทธภูมิได้สำเร็จเด็ดขาดได้ครับ ?
ตอบ : ชีวิตนี้คงทำอะไรให้สำเร็จไม่ได้สักเรื่องหรอก เพราะไม่เด็ดขาดสักเรื่อง ถึงเวลาก็ใจอ่อนทุกที

ถาม : เป็นไปได้ไหมครับ ที่จะโดนพระบนพระนิพพานด่าว่าเอา ? พอดีว่าผมโดนหลายทีเลยชักสงสัยแล้วครับ ?
ตอบ : อย่าเอากิเลสตัวเองไปรวมกับพระท่าน ที่ท่านด่าเพราะว่า กาย วาจา ใจ ของคุณยังห่วยแตก..!