[ทาริกา]

ถ้ามีหน้าที่สั่งสอนใคร ก็รีโมทสั่งสอนลงมา (ไม่ใช่เข้าทรง) เอาจิตเพ่งเข้ามา ถ้ามันหงายหน้าจานดาวเทียมรับเราก็ใส่แสงลงไปได้ ถ้าเอาตูดรับ .. ก็ช่างมึงปะไรเล่า! แหม! .. อุตส่าห์ติดจานยูบีซีให้แล้วนะ ติดระบบกรรมฐานให้แล้วนะ สอนให้เสียดีเชียวนะ เวลาเอ็งคิดถึงข้าเอ็งก็ ... เออ จานก็หงายหน้าตรง เปิดตรงนี้ลูก เปิดแล้วก็เลื่อนช่อง ๑ ๒ ๓ บอกอยู่แล้วนะ..ก็มันไม่เปิด ก็ช่างมันปะไรเล่า กูก็รออยู่แล้ว ! หมายความว่า ตอนฝึกเราฝึกให้เข้าถึงความเป็นทิพย์ เวลาจะนึกถึงใครก็นึกถึง...นั่นแหละ ถ้าช่อง ๓ ก็เลข ๓ ช่อง ๗ ก็เลข ๗ ยูบีซี ช่องซีเอ็นเอ็น บีบีซีก็กดถูก รู้อยู่แล้วฝึกอยู่แล้ว เวลาเราไปแล้ว มึงอยากดูอะไรก็กดเอาเอง ทำไมต้อง...

“พ่อจ๋า...ขออนุญาตกดหน่อย”
“นี่ ! ออกไป ๆ .. เดี๋ยวก็ด้ามขวาน” ไม่เป็นผู้ใหญ่เสียที

ครูบาอาจารย์ที่สอนแล้วท่านจะละไปท่านต้องมั่นใจ มั่นใจกับตัวเองว่า ‘พอแล้ว’ แต่ไม่ได้มั่นใจว่า มันจะเชื่อหรือไม่ตามนั้น “แล้วแต่เจ้าเถิด..ได้บอกวิธีไว้หมดแล้ว” นั่นแหละลูกหมายความว่า อารมณ์ที่เอากลับไปทำที่บ้านก็ดี ทำตรงนี้ก็ดี ทำที่ทำงานก็ดี ตลอดกาลตลอดสมัยนี่ ต้องเอาจิตจับกระแสพระนิพพานให้ได้ ถ้าไม่ขึ้นทางพระนิพพาน มันคายไม่ยอมกลืนมันมีทางหลายทางนะลูก ใช่ไหมลูก?

(มีต่อ)