[เถรี]

เมื่อเป็นดังนั้น การที่เราจะรู้อภิญญาในลักษณะที่มีฤทธิ์มีเดชนั้น นอกจะทำให้หลงติดได้ง่ายแล้ว เผลอพลาดพลั้งเมื่อไรก็ลงสู่อบายภูมิ จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องยึดหลักของพระอริยเจ้าไว้ ได้แก่หลักของพระโสดาบัน คือต้องเคารพในพระพุทธเจ้าจริง ๆ เคารพในพระธรรมจริง ๆ เคารพในพระสงฆ์จริง ๆ

วันนี้มีโยมท่านหนึ่งที่ถามว่า เมื่ออ่านและปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อวัดท่าซุงแล้ว เกิดความรักความเคารพท่านเป็นอย่างมาก อาตมาอยากจะบอกว่านั่นแหละคือความเป็นสังฆคุณอย่างแท้จริง ก็คือเห็นคุณความดีว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงนั้น ปฏิบัติตามคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อปฏิบัติได้แล้วก็นำมาสั่งสอนพวกเรา เราปฏิบัติตามแล้วเห็นผล จิตใจก็เกิดความเคารพยิ่งในคุณของท่านซึ่งก็คือคุณของพระสงฆ์

ถ้ามองผ่านไปจากนั้นอีก ก็คือท่านสามารถเป็นพระสงฆ์ที่แท้จริงได้ ก็เกิดจากธรรมะที่ท่านยึดถือและปฏิบัติ ธรรมะที่ท่านยึดถือและปฏิบัติก็มาจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อเป็นดังนั้น ความเคารพในพระรัตนตรัยของเราก็จะแน่นแฟ้น จะไม่ล่วงล้ำก้ำเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลัง ถ้าเป็นดังนี้ ก็แปลว่ากติกาความเป็นพระอริยเจ้าในส่วนแรก เราสามารถที่จะยึดได้แล้ว

ข้อต่อไปก็คือชำระศีลของเราให้บริสุทธิ์ ฆราวาสทั่วไปก็ศีล ๕ อุบาสกอุบาสิกาก็ศีล ๘ สามเณรก็ศีล ๑๐ พระภิกษุก็ศีล ๒๒๗ พยายามรักษาสิกขาบทให้สมบูรณ์บริบูรณ์ ไม่ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นทำ ไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นละเมิดศีล เป็นต้น ถ้าสามารถทำอย่างนี้ได้ กติกาข้อที่สองของความเป็นพระอริยเจ้าระดับโสดาบัน เราก็สามารถที่จะทำได้แล้ว

ก็เหลือแต่เพียงการใช้ปัญญาต่อท้ายเพียงเล็กน้อย ก็คือต้องรู้ตัวอยู่เสมอว่าเราจะต้องตาย ตายเมื่อไรขอไปอยู่ที่พระนิพพานแห่งเดียว ถ้าท่านทั้งหลายสามารถที่จะรักษากำลังใจอย่างนี้ไว้ได้ การเข้าถึงความเป็นพระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไปก็ไม่ใช่ของยาก ถ้าท่านใดสั่งสมวาสนาบารมีมามาก ก็อาจจะไม่ได้เป็นแค่พระโสดาบันเท่านั้น อาจจะเป็นพระสกทาคามี พระอนาคามี หรือพระอรหันต์ไปเลย

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายเข้าสู่ความเป็นพระโสดาบันขึ้นไป นั่นถึงจะเป็นอภิญญาที่แท้จริง เพราะไม่มีอะไรที่รู้ยิ่งไปกว่าการตัดกิเลสอีกแล้ว