[หยาดฝน]

ส่วนในเรื่องของปัญญานั้นแค่เราไม่คิดมาก ก็ทำให้เรามีความสุขแล้ว ทุกวันนี้ส่วนใหญ่เราทุกข์เพราะความคิดของตัวเอง อยากได้นั่นอยากได้นี่ อยากเป็นนั่นอยากเป็นนี่ อยากไปเรื่อยไม่มีที่สิ้นสุด เราก็ต้องตะเกียกตะกายมาสนองความอยากของตนเอง ความอยากนี่แหละ ที่เป็นสาเหตุของความทุกข์ทั้งปวง ดังที่ได้กล่าวไปบาลีในเบื้องต้นว่า

“เย ธัมมา เหตุ ปัพพะวา” ธรรมทั้งหลายเกิดแต่เหตุ เหตุที่ทำให้เราทุกข์ก็คือความอยาก หรือตัณหา คราวนี้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา ตรัสถึงความดับนั้นด้วย ก็คือในเมื่อเหตุของความทุกข์เกิดขึ้น

“เตสัง เหตุง ตถาคะโต เตสัญจะ โย นิโรโธ จะ” องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากล่าวถึงความดับนั้นด้วย ก็คือถ้าหากว่าเราสามารถที่จะปล่อยวางได้ ดังที่พระอัญญาโกณฑัญญะสรุปว่า “ยังกิญจิ สะมุทะยะธัมมัง สัพพันตัง นิโรธะธัมมังฯ” สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเกิดแต่เหตุ ถ้าเหตุดับ สิ่งนั้นย่อมดับลงไปด้วย ก็แปลว่า ถ้าเราเลิกอยาก ความทุกข์ก็หายไป