[เถรี]

ถาม : แล้วพระอาจารย์ได้ไปสักบ้างไหมครับ ?
ตอบ : อาตมาเองไม่ได้ใส่ใจตรงจุดนั้น เพราะว่าใครชอบอะไรก็ตามขอให้ทำจริง ๆ จะเกิดผล ตอนที่เรียนทหารอยู่มีเพื่อนคนหนึ่ง ทุกวันนี้ยังเป็นจ่าอาวุโสอยู่เลย ยังไม่ได้เป็นนายร้อย เรียนนักเรียนนายสิบมาด้วยกัน วันก่อนก็โทรมา คุยซะหูชาเลย

ตอนนั้นอาตมาตื่นขึ้นมาภาวนาตอนตี ๓ สุรสิทธิ์ก็ตื่นขึ้นมาภาวนาตอนตี ๓ เห็นเขาเสกเป่าคาถาบทนั้นแล้วก็เสกลูบยันต์ตรงนั้น คาถาบทนี้ลูบรอยสักตรงนี้ ปลุกทั้งตัวที่สักไว้ แล้วของขึ้นจริง ๆ

ปกติทหารจะเล่นแผลง ๆ มีอะไรสนุกสนานเฮฮาอยู่ทุกวัน มีอยู่อย่างหนึ่งก็คือประเภทกระโดดข้ามเพื่อน เวลากระโดดข้ามไปแล้วต้องไปยืนโก้งโค้งให้เขากระโดดข้ามบ้าง สลับกันไปทั้งกองร้อย เป็นการออกกำลังด้วย เป็นการเล่นด้วย สุรสิทธิ์เจออย่างนั้นทีไร รุ่งขึ้นจะไข้จับลุกไม่ขึ้นทุกที เพราะว่าไปข้ามของที่เขาถือ เห็นชัด ๆ เลยว่าคนที่เชื่อมั่นศรัทธาจะถือของขึ้น

ตอนที่เขาโทรมา เขาบอกว่าไม่รู้หรอกว่าเป็นอาตมา เขาค้นหาชื่อตัวเองในกูเกิ้ล ปรากฏว่าไปติดหนังสือกระโถนข้างธรรมมาสน์ เขียนถึงสิบตรีสุรสิทธิ์ ด่านบางภูมิ ก็สงสัยว่าใครเอ่ยถึง ไปดูชื่อผู้เขียนเป็นพระเล็ก เขาก็สงสัยว่าเพื่อนของเราก็มีไอ้เล็กอยู่คนเดียว เขาก็พยายามเสาะหาจนได้เบอร์โทรวัดท่าขนุนแล้วโทรมาถามว่าใช่ไหม ? อาตมาต้องบอกว่าใช่

ถามเขาว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง คุยกันไปเรื่อย เขาก็บอกว่าเขามีลูกชายคนหนึ่ง ลูกสาวคนหนึ่ง ตอนนี้ลูกชายเรียนปริญญาโท ลูกสาวกำลังจะจบปริญญาตรี ตัวเองก็ใกล้เกษียณแล้ว ไปอยู่ค่ายพระเจ้าตาก จังหวัดตาก บอกว่าผ่านมาให้แวะบ้าง ผ่านไป ๒ - ๓ ครั้งยังไม่ได้แวะสักที