[หยาดฝน]

สมมติว่าเราเก่งมาก เรียนจบ โชคดีมาก ๆ ที่เพศตรงข้ามยินดีเป็นคู่ครองด้วย แต่งงานแต่งการกันไป ก็จะมีไอ้ตัวเล็กปรากฏขึ้นมา..

จากความทุกข์ดั้งเดิมของเราแค่ขันธ์ ๕ หิวขึ้นมา ยังไม่มีกินจะไม่กินก็ได้ ไม่อาบน้ำอาบท่าสัก ๒ วัน ๓ วันก็ไม่เป็นไร แต่พอมีคู่ขึ้นมา เขาหิวก็เหมือนกับเราหิวด้วย เขาป่วยก็เหมือนเราป่วยด้วย ต้องคอยเอาใจใส่ ต้องดูแล

เมื่อมามีเจ้าตัวเล็ก เป็นเทวดาจ้อยนางฟ้าจิ๋วขึ้นมา ก็ยิ่งหนักหนาสาหัส ร้องเรียกความสนใจอยู่ตลอดเวลา หิวต้องหาให้กิน กระหายต้องหาให้ดื่ม สกปรกต้องช่วยทำความสะอาดชำระล้าง ง่วงแค่ไหนก็ต้องตื่นขึ้นมาดู มีความสุขหรือมีความทุกข์กันแน่..?

ร่างกายก็ค่อย ๆ แก่ชราลงไป ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ..
แล้วยังคงหิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม ปวดอุจจาระ ปวดปัสสาวะ ต้องอึต้องฉี่ เจ็บไข้ได้ป่วยต้องรักษาพยาบาล