[ลัก...ยิ้ม]

อุปสมบทในโลกทิพย์

วันหนึ่งในตอนเย็น ได้ปูเสื่อนั่งสนทนาธรรมอยู่กับหลวงพ่อ คุยกันอยู่หลายเรื่อง ด้วยความอิ่มเอิบในดวงจิต มีความเยือกเย็นสบายใจเป็นอย่างยิ่ง หลวงพ่อท่านพร่ำสอนเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ฟังอย่างสนุก

ข้าพเจ้าจึงบอกหลวงพ่อว่า “อยากไปเที่ยวข้างบน สวรรค์มีจริงไหม? สวรรค์ที่เป็นวัตถุ” หลวงพ่อบอกว่า “มี อยากไปก็จะพาไป คืนนี้ให้อาบน้ำ ทำตัวให้สะอาด นุ่งขาวห่มขาวให้เรียบร้อย จะพาไปเที่ยว” หลวงพ่อบอกเช่นนั้น ข้าพเจ้าดีใจมาก ทั้งตื่นเต้นจะได้ไป รอเวลาด้วยใจจดใจจ่อ เร่งเวลาให้มืด รีบอาบน้ำ แต่งตัวรอให้ถึงเวลาที่จะได้ไปเที่ยวกับหลวงพ่อ

เมื่อถึงเวลาประมาณสามทุ่มเศษ หลวงพ่อก็ชวนเข้าห้องพระ จัดที่ให้เรียบร้อย ท่านบอกให้นั่งสมาธิอยู่ด้านหลังของท่าน ให้เอามือขวาจับชายสังฆาฏิของท่านไว้ สั่งไว้ว่า “เกิดอะไรขึ้น อย่าตกใจกลัว ให้ปล่อยจิตวางเฉย” เมื่อตกลงกันเรียบร้อย ท่านก็เริ่มจุดเทียน ธูป ท่านเข้าสมาธิ ข้าพเจ้าทำตาม

พักหนึ่ง เห็นตัวเราลอยขึ้นข้างบน มือเกาะชายสังฆาฏิของหลวงพ่อไปยืนอยู่บนอากาศ มองมาข้างล่างเห็นบ้านเรือน เห็นไฟฟ้าสว่างตามถนน เหมือนนั่งอยู่บนเครื่องบินอย่างไรก็อย่างนั้น เพียงแต่เท้าของเรายืนบนอากาศเท่านั้น ตอนต้นก็เสียวกลัวเล็กน้อย ท่านเตือน “อย่ากลัว ไปกันได้แล้ว” ท่านจับมือข้าพเจ้าพาลอยไปข้างหน้า

ไปหยุดที่สถานที่แห่งหนึ่ง ที่ไหนไม่รู้! ที่นั่นเป็นสถานที่ร่มรื่น มีแสงสว่าง แต่ไม่ร้อนไม่หนาว บริเวณสวยงามด้วยดอกไม้ พรรณไม้ต่าง ๆ ถูกจัดไว้เป็นระเบียบ เหมือนถูกออกแบบไว้ด้วยนักตกแต่งสวนชั้นเลิศ ดูไปทางไหน ก็สวยงามไปหมด มีกลิ่นหอมจากดอกไม้ ราวกับว่าภายในสวนถูกฉีดด้วยน้ำหอมราคาแพงอย่างนั้นทีเดียว ต้นไม้ใบไม้สีเขียวสด ดอกไม้หลากพันธุ์ต่างสีเสมือนหนึ่งว่าเป็นแดนสุขาวดี จิตใจเบิกบานมีความสุขอย่างประหลาด ได้เพ่งมองออกไปรอบ ๆ หลวงพ่อไม่สนใจความแตกตื่นของข้าพเจ้า ท่านปล่อยให้ดูไปรอบ ๆ จนพอแล้ว ท่านจึงพาเดินทางต่อไปเรื่อย ๆ

ได้พบสระน้ำใสสะอาดเป็นประกายเหมือนเกล็ดเพชร ขอบสระประดับด้วยดอกไม้ รอบ ๆ มีดอกไม้นานาชนิด ออกดอกทุกต้น มีกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบริเวณ กลางสระมีศาลายอดแหลมแบบปราสาท ไม่มีผนังกั้น เป็นแบบโล่ง ๆ ศาลาสร้างแบบจตุรมุขทำด้วยแก้วใสทั้งหลัง ส่องประกายเมื่อต้องแสงสว่าง สวยละลานตา นึกในใจเป็นบุญจริง ๆ ที่ได้ขึ้นไปเห็น แต่ใจหนึ่งคิดว่า ไม่จริงอาจจะฝันไป ได้ถามหลวงพ่อว่า “ศาลาอะไร? ใครสร้าง?” ท่านตอบว่า “ชื่อศาลาสุธรรมา ถูกเนรมิตขึ้นด้วยผลบุญขององค์สักกะอมรินทร์” ข้าพเจ้าจึงจดจำไว้ตามที่หลวงพ่อบอก