[ป้านุช]

นอกจากนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้ายังได้ทรงแสดงธรรม ๑๐ ประการเป็นอาหารของธรรม ๑๐ ประการ

พระไตรปิฎก ฉบับธรรมทาน พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปฐมปัณณาสก์ เล่มที่ ๒๔ หน้า ๑๒๐ ดังนี้

๑. ความไม่เกียจคร้าน ความขยันหมั่นเพียร เป็นอาหารของโภคสมบัติ

๒. การประดับ การตกแต่งร่างกาย เป็นอาหารของวรรณะ

๓. การกระทำสิ่งที่เป็นที่สบาย เป็นอาหารของความไม่มีโรค

๔. ความเป็นผู้มีมิตรดี เป็นอาหารของศีลทั้งหลาย

๕. การสำรวมอินทรีย์ เป็นอาหารของพรหมจรรย์

๖. การไม่แกล้งกล่าวให้คลาดจากความจริง เป็นอาหารของมิตร

๗. การกระทำการสาธยาย เป็นอาหารของความเป็นพหูสูต

๘. การฟังด้วยดี การสอบถาม เป็นอาหารของปัญญา

๙. การประกอบความเพียร การพิจารณา เป็นอาหารของธรรม

๑๐. การปฏิบัติชอบเป็นอาหารของสัตว์ทั้งหลาย

พระธรรมบทนี้จึงบอกให้เราทราบว่า

สิ่งที่หล่อเลี้ยงให้เกิดเป็นพหูสูต เป็นผู้มีปัญญานั้น ก็คือการสาธยายธรรมและการฟังธรรมนั่นเอง

และผู้ที่สามารถยืนยันพระพุทธพจน์ได้อย่างดี คือเหล่าสาวกและสาวิกาทั้งหลายที่ได้บรรลุพระอรหันต์แล้ว

และได้กล่าวภาษิตสรรเสริญการฟังธรรมดังปรากฏในพระไตรปิฎก
ฉบับมหาจุฬาฯ พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา เล่มที่ ๒๖ ตามลำดับหน้าต่อไปนี้

หน้าที่ ๓๑๖กุมาปุตตเถรคาถา ภาษิตของพระกุมาบุตรเถระ ท่านได้กล่าวคาถาไว้ดังนี้

การฟังเป็นความดี

การประพฤติตนเป็นคนมักน้อยเป็นความดี

การปฏิบัติเพื่อละกามคุณ ๕ ทุกเมื่อเป็นความดี

การถามสิ่งที่เป็นประโยชน์เป็นความดี

การปฏิบัติตามโอวาทโดยเคารพเป็นความดี

กิจมีการฟังเป็นต้น เป็นเครื่องหมายความเป็นสมณะ