[เถรี]

หลวงปู่ปาน วัดบางนมโคท่านศึกษาตำราพระร่วง ถึงเวลาท่านเสกคาถาแล้วก็เขียนอักขระเลขยันต์ และทำผงวิเศษตามอักขระเลขยันต์นั้น ๆ ท้ายสุดก็พิมพ์พระแล้วก็นำมาบรรจุผงวิเศษ

สมัยก่อนท่านมีการแยกว่าพระแต่ละประเภทนั้นมีอานุภาพทางด้านไหน อย่างเช่นว่า พระพิมพ์ขี่นกเหมาะกับการใช้ทำนาทำไร่ ถ้าหากว่าไร่นาไม่งอกงาม หรือว่ามีพวกแมลงลงมาเบียดเบียน ก็เอาพระพิมพ์ขี่นกมาทำน้ำมนต์ ไปพรมไร่นาตัวเอง

ถ้าหากว่าพระพิมพ์ทรงเม่น เหมาะสำหรับคนที่มีอาชีพหากินในป่า ไม่ว่าเป็นการเดินป่า ล่าสัตว์ หาของป่าต่าง ๆ จะได้ปลอดภัย ถ้าพระพิมพ์ทรงปลา ท่านบอกว่าเอาไว้ค้าขายทางน้ำ เพราะสมัยก่อนมีแม่น้ำลำคลองมาก ส่วนใหญ่ก็ค้าขายกันทางเรือ ถ้าหากว่าพระพิมพ์ทรงไก่ ท่านบอกว่าดีทางเมตตามหานิยม เปรียบเหมือนไก่ตัวผู้ ตัวหนึ่งมีตัวเมียเป็นฝูง ถ้าใครที่ได้พิมพ์ทรงไก่...โปรดระมัดระวัง อาจมีรายการหัวแตกจากคนในบ้านได้..!

ถ้าหากว่าเป็นพระพิมพ์ทรงครุฑ ท่านว่าจะเป็นมหาอำนาจ เหมาะสำหรับผู้ที่เป็นเจ้าคนนายคน และท้ายสุด พระพิมพ์ทรงหนุมาน ท่านบอกว่าเหมาะกับผู้ที่รับราชการ เพราะว่าหนุมานเป็นทหารเอกของพระราม รับราชการมาไม่มีงานอะไรที่หนุมานทำไม่สำเร็จ ท้ายสุดยังได้รับการแต่งตั้งให้ครองเมือง

แต่เวลาสมัยหลวงปู่ปานท่านทำพระ หลวงปู่ท่านเอาผงวิเศษมาคลุกรวมกัน ก็แปลว่าพระแต่ละองค์ ไม่ว่าจะเป็นพิมพ์ไหนแบบไหนก็ตาม ล้วนแล้วแต่มีอานุภาพทุกด้านเหมือนกันหมด โดยเฉพาะพระพิมพ์ทรงหนุมาน เขาว่าเอาไว้รับราชการ แต่ตามแบบหลวงปู่ปาน ท่านเอาไว้ทำน้ำมนต์รักษาโรค

สมัยก่อนบรรดาคริสเตียนแถวบางนกแขวกเป็นไข้จับสั่นกันเยอะ ก็คือไข้ป่า ไข้มาลาเรีย พอเอาพระของหลวงปู่ปานไปแขวน กำลังสั่น ๆ อยู่ก็หายดี เพราะฉะนั้น..แถวบางนกแขวกจึงยอมรับหลวงปู่ปาน เรื่องพวกนี้ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของแต่ละคนที่ได้พบ เมื่อมีประสบการณ์อย่างไรก็เชื่อถือตามนั้น