[เถรี]

ถาม : ช่วงนี้อยู่ในการอบรมวิปัสสนากรรมฐาน พอเข้าสมาธิแล้วคลายออกมาจะปวดหัวมาก ?
ตอบ : พยายามเข้าสมาธิแล้วก็ปรับให้เป็นสมาธิในขณะเคลื่อนไหว คือทำอย่างไรเราจะรักษาอารมณ์ภาวนาได้ในตอนที่เดินจงกรม เพราะว่าการที่เราเอาแต่ "กำหนด" อย่างเดียวจริง ๆ มีผลเสียมาก ผลเสียก็คือว่าหลักธรรมบางอย่างเราต้องคิดถึงจะแตกฉาน แต่พอเราเริ่มคิดอาจารย์สายนั้นเขาให้ตัด โดยการกำหนดว่า "คิดหนอ...คิดหนอ" ก็เลยเสียประโยชน์ไปเฉย ๆ

ตรงนี้ของเรา ถึงเวลาเราก็เข้าสมาธิตามปกติของเรา ถ้าออกมาแล้วปวดหัวหรือมีอาการอะไรก็ตาม เราก็พยายามปรับตัวสมาธิให้เป็นสมาธิใช้งาน ก็คือตอนเคลื่อนไหวก็พยายามทรงอารมณ์ไว้ แต่อย่าไปเล่าให้ครูเขาฟัง เดี๋ยวจะแย่..!

พอจิตของเราเริ่มทรงสมาธิ จิตกับประสาทจะไม่เกี่ยวข้องกัน พอไม่เกี่ยวข้องกันอาการทางร่างกายจะไม่รับรู้ ก็เหมือนกับว่าร่างกายไม่เจ็บไม่ปวดอะไร เราต้องปรับให้ได้ว่าจากที่เรานั่งเฉย ๆ แล้วทำได้ เวลาเคลื่อนไหวต้องให้ได้อย่างนั้น แรก ๆ จะลำบากหน่อย ถ้าเราจับลมหายใจพร้อมกับเดิน บางทีก็ติดกึ้กเลย เดินไม่ออก เราก็ต้องปรับใหม่ ขยับใหม่ไปเรื่อย จนกว่าจะเดินพร้อมกับกำหนดลมได้ แต่ถ้าไปเล่าให้ครูฝึกเขาฟังเดี๋ยวโดนยันหงายเก๋ง

ถาม : ช่วงที่เคลื่อนไหวไม่ต้องกำหนดแรงใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ต้องกำหนดแรงก็ได้ ไปเน้นที่รู้ตัวว่าเคลื่อนไหวแทน เราอาจจะเอาแค่จุดเดียวที่ปลายจมูก กลางอกหรือที่ท้องก็พอ ถ้าหากว่าไปกำหนด ๓ ฐานเลยเดี๋ยวจะเดินไม่ได้