[สุธรรม]

เดินเกือบทั่วเมืองแต่หามัคคุเทศก์รูปหล่อไม่เจอ

“ขออภัยพระอาจารย์ค่ะ ‘เล่ไปติดต่อประสานกับทางโรงแรมให้เรียบร้อยแล้ว จึงรีบออกมาเพื่อถ่ายรูป ถ้าช้าแล้วเดี๋ยวแดดหลบจะได้รูปไม่สวย รบกวนเดินไปเองดีกว่านะคะ หรือไม่ก็รอให้คุณโอ๋มานำไปก็ได้ค่ะ” อาตมากับพระครูโจมองหน้ากันแล้วพูดไม่ออก “โรงแรมอยู่ไกลไหม ? แล้วชื่อโรงแรมอะไร ?” อาตมาถามเผื่อเอาไว้ก่อน “ชื่อโรงแรมแอสโทเรีย ต้องเดินข้ามแม่น้ำไปไกลเหมือนกันค่ะ” อาตมาหันไปมองพระครูโจ รู้แล้วว่าทำไมตำรวจจราจรถึงไม่รู้จักโรงแรมฟลอร่า ก็โรงแรมชื่อนี้ไม่เคยมีอยู่ในเมืองนี้มาก่อนนะซีครับ..!

“ไปเดินหาคุณโอ๋กันดีกว่าครับ” ท่านเลขาฯ ชวน อาตมาก็เห็นด้วย เพราะว่าไม่เคยไปโรงแรมมาก่อนแบบนี้ มีโอกาสเดินหลงไปถึงดาวอังคารได้ แต่ไม่นึกว่ามัคคุเทศก์รูปหล่อจะหาตัวยากอย่างนี้ ในร้าน BUCHERER ทั้งชั้นบนชั้นล่าง ทั้งในร้านนอกร้านก็ไม่มี เดินเลาะกลับไปทางถนนสายนาฬิกาก็เจอแต่พรรคพวกที่ย้ายแยกแตกกระจายเป็นกลุ่มเล็ก ๆ สองรูปบ้างสามรูปบ้าง ไปเจอหลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรฯ ที่ร้าน SENITH กำลังต่อรองราคาซึ่งต่อไม่ได้กับสาวภูเก็ต พระครูโจก็เลยขอตัวไปช่วยพระผู้เฒ่า ปล่อยให้อาตมาบินเดี่ยวหาตัวมัคคุเทศก์รูปหล่อต่อไป...

เดินไปจนสุดทางแบบไร้อารมณ์สนใจสารพัดนาฬิกา เพราะว่าไข้จับหนักขึ้นทุกที แล้วย้อนกลับมาทางร้าน BUCHERER อีกที เจอพระครูวิสุทธฯ ยืนหลบติดผนังกันนักท่องเที่ยวเบียด ถามว่าเจอมัคคุเทศก์รูปหล่อบ้างไหม ? อีกฝ่ายก็สั่นหัว ท่าทางเพลียหมดสภาพพอ ๆ กับอาตมา จึงชวนเดินไปโรงแรมด้วยกัน หนทางอยู่ที่ปาก ถ้าถามชาวบ้านแล้วไม่รู้เรื่อง ก็ถามมัคคุเทศก์ล่องหนนั่นแหละ แต่ตอนนี้ยังถามอะไรไม่ได้หรอก เพราะว่าท่านเหล่านี้มักจะให้เราใช้ความสามารถจนสุดตัวก่อน เพิ่งเดินฝ่านักท่องเที่ยวมาได้ซอยเดียว ก็เจอกับพระครูญาณฯ เข้าพอดี...