[เถรี]

ความตายอยู่ใกล้เราขนาดนี้ ถ้าหากว่าตายแล้ว ขึ้นชื่อว่าการเกิดมามีร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้ เราไม่ต้องการ การเกิดมาในโลกที่เต็มไปด้วยความทุกข์ยากเร่าร้อนนี้ เราไม่ต้องการ เราต้องการที่เดียวคือพระนิพพาน เอาใจสุดท้ายของเราจดจ่ออยู่กับพระนิพพานไว้ ถ้ากำลังใจของเรามีพระนิพพานเต็มเปี่ยมเมื่อไร เราก็ไม่ต้องเกาะพระนิพพาน เพราะว่าเราอยู่กับพระนิพพานแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้น ท่านก็จะหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานได้

ก็แปลว่าอันดับแรก ท่านต้องเกาะ คือเกาะในความดี เกาะในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เกาะในพระนิพพาน หรือว่าเกาะสมาธิ เกาะสมาบัติ แต่เมื่อทำจนเต็มที่แล้ว เราไม่ได้เดินขึ้นบันได ก็ไม่ต้องเกาะราวบันได เพราะว่าเราเข้าไปอยู่ในห้องนั้นแล้ว ก็จะมีการปล่อยวางการยึดเกาะทั้งปวงเองโดยอัตโนมัติ ขอให้ทุกท่านพึงเข้าใจตามนี้ เพราะส่วนใหญ่คิดว่าต้องเกาะถึงจะไปพระนิพพานได้ ถ้าท่านเกาะอยู่ท่านจะไปไหนไม่ได้ แต่ถ้าหากว่าท่านทำถึงแล้ว...ก็ไม่ต้องเกาะเอง

ลำดับต่อไปขอให้ทุกท่านตั้งใจภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านเติมบุญ
วันอาทิตย์ที่ ๕ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๓
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย น้องผักชี)