[เถรี]

"ความสามัคคีกลมเกลียวก็ยังคงมีมาจนกระทั่งปี ๒๕๔๗ มีเหตุการณ์ปล้นค่ายทหารที่ปิเหล็ง หลังจากนั้นการแตกแยกก็มีอย่างชัดเจน เพราะเจตนาของเขาก็คือจะทำให้ประเทศไทยเป็นรัฐอิสลาม โดยเริ่มก่อเหตุจากปักษ์ใต้

เมื่อเป็นเช่นนั้นก็ทำให้เริ่มเกิดความหวาดระแวงขึ้น โดยเฉพาะการลงมือเข่นฆ่าพระภิกษุสามเณร แต่การลงมือของพวกเขาค่อนข้างจะไร้ศีลธรรม ไม่สมกับเป็นอิสลามิกชน เพราะว่าอาตมาศึกษาข้อปฏิบัติของอิสลามิกชนมาแล้ว มีลักษณะใกล้เคียงกับศีล ๕ ของเราเลย ในเมื่อทำการเข่นฆ่า ก็ไม่ถือว่าเป็นอิสลามิกชนที่แท้จริง

แต่เนื่องจากได้รับการล้างสมองมาว่าเป็นสิ่งที่ทำเพื่อพระเจ้า เขาก็ไม่มีปัญญาเพียงพอที่จะพินิจพิจารณาว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นถูกต้องหรือเปล่า ? จึงวางระเบิดบ้าง ยิงบ้าง แม้กระทั่งอิสลามด้วยกัน ที่ตกตายไปมากต่อมากนั้น ส่วนหนึ่งเป็นอิสลามิกชนเช่นเดียวกับเขา แต่อาจจะฝักใฝ่กับทางราชการ หรือว่าฝักใฝ่กับ ‘คนไทย’ ตามที่เขาเรียก หรือถ้าตามที่อิสลามเขาเรียกแล้วแปลมาก็คือ ไปฝักใฝ่กับ ‘พวกวัวพวกควาย’ ก็เลยทำให้ปักษ์ใต้ของเราร้อนรุ่ม ไม่สามารถที่จะกลับไปสู่ความร่มเย็นเหมือนกับสมัยก่อนได้

ก็เพิ่งจะเห็นตอนที่ตูนทำการวิ่งเพื่อหาทุนให้กับโรงพยาบาล ที่คนอิสลามทั้งหลายพร้อมอกพร้อมใจกันออกมามาร่วมกันบริจาค มาต้อนรับ มาให้กำลังใจ"