[เถรี]

ข้อต่อไปคือ รักความสะอาด ถ้าหากว่าใครเคยสังเกตรังผึ้ง จะเห็นว่าสะอาดจริง ๆ และไม่ได้สะอาดเปล่า ๆ ถ้าอากาศร้อนมาก ขี้ผึ้งจะละลาย ผึ้งก็จะพร้อมใจกันกระพือปีก เพื่อที่จะสร้างความเย็น ไม่ให้รังละลาย

และที่แน่ ๆ ผึ้งไม่เคยไปแย่งแมลงวันกิน เพราะว่าผึ้งเป็นสัตว์ที่รักความสะอาด เลือกกินแต่น้ำหวานกับเกสรดอกไม้ ความสกปรกใด ๆ ผึ้งจะไม่เอาเลย

เราเองเป็นนักปฏิบัติ ก็ต้องรู้จักเลือก เลือกแต่กำลังใจที่ดี ๆ ในเรื่องของทาน ของศีล ของภาวนา ธรรมอะไรที่ช่วยให้คลายกำหนัด ช่วยให้ถอนจากราคะ โทสะ โมหะ เพื่อให้ไม่คลุกคลีกับหมู่คณะ ช่วยให้เราเป็นผู้ที่มีจิตตั้งมั่น ให้เลือกเอาธรรมเหล่านั้นมาปฏิบัติ เราถึงจะเป็นผู้ที่สะอาดด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ถ้าหากว่าเราไม่รู้จักเลียนแบบสัตว์เล็ก ๆ อย่างผึ้ง ก็แสดงว่าเราเองยังสู้ผึ้งไม่ได้ด้วยซ้ำไป

ข้อต่อไปท่านบอกว่า ผึ้งนั้นฉลาดสะสม ผึ้งจะเก็บแต่ของดี ๆ เก็บน้ำหวาน ซึ่งนักวิทยาศาสตร์สมัยนี้เขารู้แล้วว่า น้ำหวานจากผึ้งมีคุณค่าอาหารที่สูงมาก ๆ และไม่มีความชื้น ทำให้สามารถใช้ในการรักษาบาดแผลเรื้อรังได้

แล้วขณะเดียวกัน น้ำผึ้งซึ่งเป็นอาหารสำหรับเลี้ยงตัวอ่อน ก็เป็นอาหารที่มีคุณค่าสูง แล้วถ้าหากว่ายิ่งเป็นนมผึ้งที่ใช้เลี้ยงตัวนางพญา เขาบอกว่าต่อให้คนป่วยหนัก ๆ ชนิดหมดเรี่ยวหมดแรง ได้รับเข้าไปไม่มาก ก็จะฟื้นในระยะเวลาอันรวดเร็ว

ฉะนั้น...ผึ้งรู้จักเก็บแต่ของดี เราก็ต้องรู้จักเก็บแต่สิ่งที่ดี ๆ เอาไว้ในใจของเรา สิ่งใดที่เป็นรัก เป็นโลภ เป็นโกรธ เป็นหลง ถ้าสามารถสลัดทิ้งได้เร็วเท่าไร ก็เป็นคุณแก่ตัวเรามากเท่านั้น ถ้าเราเก็บเอาไว้ ก็รังจะทำร้ายเราอยู่ทุกวัน ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเรารู้จักคิด รู้จักพิจารณา ก็จะสามารถนำมาใช้งานได้

ข้อสุดท้ายท่านบอกว่า นิยมสามัคคี ผึ้งสามัคคีกลมเกลียวแน่นเหนียวมาก เจอน้ำหวาน เจอสถานที่ ๆ จะหาอาหารได้ที่ไหน เขาจะกลับมาบอกพรรคพวก ถึงเวลาก็แห่กันไป แล้วขณะเดียวกันถ้าใครไปทำร้าย ไปแหย่รัง รับรองได้ว่ามาทั้งรัง..!

ผึ้งตัวเล็ก ถ้าไม่สามัคคีจะอยู่รอดได้ยาก คราวนี้เราเป็นนักบวช เป็นพระ เป็นเณร เป็นชี ตลอดจนกระทั่งฆราวาสนักปฏิบัติ ถ้าหากว่าเราขาดความสามัคคี วัดวาอารามก็จะร้อนไปหมด อยู่กันอย่างไม่มีความสุขหรอก

ผมบอกแล้วผมเป็นคนช่างสังเกต สมัยผมอยู่วัดท่าซุงก็ดี แม้กระทั่งออกมาอยู่ข้างนอกแล้วก็ดี ผมสังเกตว่า นิสัยของคนเรานั้น มักจะจับผิดคนอื่น โดยไม่ดูความผิดตัวเอง ในเมื่อจับผิดคนอื่น ถ้าเห็นข้อบกพร่องของเขา แทนที่จะแนะนำตักเตือนให้แก้ไขโดยธรรม ด้วยจิตที่ประกอบไปด้วยเมตตา เปล่า..กลับไปกีดกัน ไปบีบคั้นจนกระทั่งเขาอยู่ไม่ได้ แล้วเขาก็ต้องออกไป ทำให้แตกความสามัคคี