[เถรี]

ดังนั้น..ทุกครั้งที่คนเขาเข้าไปกราบไหว้เจดีย์ อานิสงส์ก็จะเป็นของตน หลวงปู่ท่านจึงจองการกวาดทำความสะอาดลานเจดีย์อย่างที่ไม่ยอมให้ใครมาแย่งโดยเด็ดขาด อานิสงส์ของส่วนนี้ เราก็จะเห็นได้ชัดเจน

ในส่วนของอาตมาเองนั้น สมัยที่ปฏิบัติธรรมอยู่วัดท่าซุง ช่วงบวชใหม่ ๆ ก็ใช้วิธีการทำความสะอาดเป็นการเปลี่ยนอิริยาบถเช่นกัน โดยการปัดกวาดเช็ดถูศาลานวราชบพิตร ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อจะต้องลงรับแขกทุกบ่าย

การกวาดการถูนั้น เราก็กำหนดสติรู้ตามไปเป็นการเฉพาะหน้า ไม้กวาดไปข้างหน้า ไม้กวาดมาข้างหลัง ไม้ถูไปข้างหน้า ไม้ถูไปข้างหลัง จะไปข้างซ้าย จะไปข้างขวา เรากำหนดรู้สติตามไปทุกระยะ จะแรงจะเบา จะยาวจะสั้น รู้ทั้งนั้น

ทำให้สติและสมาธิจดจ่ออยู่เฉพาะหน้า อยู่กับอารมณ์ปัจจุบัน จึงทำให้จิตนั้นสะอาด เพราะว่าไม่ได้ปรุงแต่งไปในด้าน รัก โลภ โกรธ หลง เลยแม้แต่น้อย ใครก็ตามถ้าสามารถทำอย่างนี้ได้ ไม่จำกัดเฉพาะเรื่องการทำความสะอาด อาจเป็นแม่บ้านทำครัว หั่นผักหั่นเนื้อ หรือซักเสื้อผ้า รีดผ้าก็ตาม เรากำหนดสติตามไปเฉพาะหน้า

เมื่อสติของเราอยู่เฉพาะหน้า สิ่งที่เราจะปรุงแต่ง เป็นรัก โลภ โกรธ หลง ก็ไม่มี สิ่งทั้งหลายที่เราทำอยู่ ก็จะเป็นแต่กิริยาเท่านั้น ไม่เกิดกรรมขึ้นมา ในเมื่อไม่เกิดกรรมขึ้นมา ก็แปลว่าในส่วนของความชั่วนั้นไม่มี เหลือแต่ความดีล้วน ๆ ก็คือสติที่รู้อยู่กับปัจจุบัน กลายเป็นสร้างมหากุศลให้เกิดขึ้นแก่ตนเองตลอดเวลา

เมื่อมหากุศลเกิดขึ้นกับตนเองอยู่ตลอดเวลา ทุกครั้งที่กวาด ทุกครั้งที่ถู ทุกครั้งที่ไม้กวาดเคลื่อนไปข้างหน้า ทุกครั้งที่เคลื่อนมาข้างหลัง ทุกครั้งที่เคลื่อนไปทางซ้าย ทุกครั้งที่เคลื่อนไปทางขวา หรือทุกครั้งที่ไม้ถูเลื่อนขึ้นไปข้างหน้า เลื่อนถอยมาด้านหลัง เลื่อนไปทางซ้าย เลื่อนไปทางขวา สภาพจิตของเรารู้อยู่แค่นี้ กรรมต่าง ๆ ก็ไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นใหม่ได้ กลายเป็นเหลือแต่บุญล้วน ๆ