[เถรี]

“คำสแลง เขียนคล้ายกับแสลง ก็คือคำศัพท์ที่เกิดขึ้นใหม่ ไม่ตรงกับเนื้อหาใจความเดิม แต่ความหมายเป็นอย่างนั้น บางคำตอนสมัยอาตมาเด็ก ๆ หาที่มาไม่ได้ ผ่านไป ๓๐-๔๐ ปี กว่าจะเจอว่ามาจากไหน อย่างสมัยอาตมาเขามี “นางกะแหร่ง” เคยได้ยินไหม ? พอถึงเวลาดูหนัง ก็จะมีนางเอก ส่วนตัวร้ายเขาเรียกว่านางกะแหร่ง อายุ ๔๐ กว่า ไปพม่าแล้วถึงรู้ว่าเป็นภาษาพม่า แปลว่า อีตอแหล..!

คำศัพท์บางอย่างยุคสมัยเปลี่ยน ทำให้รุ่นหลังไม่เคยได้ยิน ก็แปลไม่ออก ต้องอธิบายซ้อนอธิบายกันไปเรื่อย ๆ สมัยนี้เขาก็ไม่ค่อยใช้ตอแหลกันแล้ว..ใช่ไหม ? เขาใช้สตรอว์เบอร์รี่..!”