[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เคยได้ยินสำนวนว่า นอนกินบ้านกินเมืองไหม ? นอนกินบ้านกินเมืองมาจากนิทานในธรรมบทว่า ชายคนหนึ่งมีนิสัยเกียจคร้านเป็นปกติ นอนจนคนอิดหนาระอาใจ วันดีคืนดี ก็มีพระราชาของอีกเมืองหนึ่งมาท้าแข่งกับพระราชาของเมืองนี้ ให้ส่งคนมาแข่งขันการนอน ถ้าใครแพ้ก็ต้องเสียบ้านเสียเมืองให้อีกฝ่ายหนึ่ง

เจ้าเมืองก็เลยต้องประกาศหาว่ามีใครที่มีความสามารถในการนอนได้นานกว่าคนอื่น ไปเจอชายจอมขี้เกียจเข้าก็เลยเอาไปแข่ง ปรากฏว่าชนะ ก็เลยได้บ้านได้เมืองคนอื่นเขามา สรุปว่าคนเราถ้ามีความสามารถจริง ๆ อย่างเดียวก็พอแล้ว อย่างที่ในโคลงโลกนิติท่านว่า

วิชาควรรักรู้......................ฤๅขาด
อย่าหมิ่นศิลปศาสตร์............ว่าน้อย
รู้จริงสิ่งเดียวอาจ.................มีมั่ง
เลี้ยงชีพช้าอยู่ร้อย...............ชั่วลื้อเหลนหลานฯ

เพราะฉะนั้น..นอนเก่งอย่างเดียวก็ชนะได้บ้านได้เมืองมา สำนวนนอนกินบ้านกินเมืองได้มาจากนิทานเรื่องนี้แหละ"