[เถรี]

ตอนที่ผมอบรมพระอุปัชฌาย์ ครูบาอาจารย์หลายท่านบอกว่า ถ้าเป็นไปได้ พระอุปัชฌาย์อย่าสึกอย่างเด็ดขาด ผมยกมือถามว่าทำไมครับ ? ท่านเจ้าคุณพระพรหมโมลี (ท่านเจ้าคุณสุชาติ วัดปากน้ำ) อรรถาธิบายว่า ถ้าลูกศิษย์อยู่ได้ แล้วพระอุปัชฌาย์สึกไป ลูกศิษย์ต้องขายหน้าเขา แต่ตัวผมเองนั้นอาถรรพ์ เพราะว่าผมบวชได้ ๗ วัน คู่สวดก็สึก หลังจากนั้นพระอุปัชฌาย์ก็มรณภาพ กลายเป็นไอ้คนไม่มีพ่อแม่สั่งสอน

ในส่วนนี้เราจึงต้องระมัดระวัง อยากอยู่ต่อ ก็อยู่อย่างสง่างาม ถ้าอยากจะไป ก็เอาให้ชัดเจนไปเลย อย่าอยู่ในลักษณะปล่อยให้เรื่องเรื้อรัง ศาสนาของเราจะเสียหายมาก

เหตุที่เสียหายมาก เพราะว่าไม่ได้เสียที่เราคนเดียว อย่างวัดท่าขนุน ถ้าหากว่าคุณทำผิด ในสายตาของชาวบ้านเขาไม่ได้ว่าพระรูปนั้นทำผิด พระรูปนี้ทำผิด แต่เขาบอกว่าพระวัดท่าขนุนทำผิด ไม่ได้เสียแต่เรา วัดเสียไปแล้ว แล้ววัดท่าขนุนอยู่ที่ไหน ? วัดใคร ? เกิดมีผู้ไม่รู้จักถามขึ้นมา เขาก็บอกว่าวัดหลวงปู่สาย บรรลัยไปถึงครูบาอาจารย์อีก..!