[เถรี]

การหล่อพระก็ใช้ฤกษ์เดียวกันกับของวัดท่าขนุน ใช้ช่างชุดเดียวกัน แต่ของวัดท่าขนุนหล่อออกมาแล้ว หลวงพ่อทองคำแทบจะไม่ต้องแต่งเลย ตัดสายชนวนแล้วขัดเรียบก็ใช้ได้ แต่ทางด้านโน้นไปหล่อ ๔ ครั้ง ไม่เต็มสักครั้ง คำว่าไม่เต็ม ก็คือโลหะแล่นไม่ทั่ว จะเกิดรอยโบ๋รอยแหว่งใหญ่ ๆ มากมาย ต้องมาปะ มาอุด มาอะไรกัน ถ้าหากว่าเกินกำลังก็ต้องปั้นใหม่ หล่อใหม่

นั่นคือการสร้างพระโดยที่วัตถุประสงค์ตั้งแต่เริ่มต้นขึ้นมาก็ใช้ไม่ได้แล้ว คือสร้างพระเพื่อดึงศรัทธาคนเข้าวัด ไม่ใช่สร้างเป็นพุทธบูชา ไม่ใช่สร้างเพื่อสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา แล้วการสร้างก็ไม่ทราบว่าได้ทำบวงสรวงขออนุญาตหรือเปล่า ? ถึงได้มีสารพัดอุปสรรคขนาดนั้น

พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง เล่าให้ฟังว่า หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค ท่านสร้างพระคำข้าว ๑ องค์ โดยการที่ฉันอาหารไป คำไหนรู้สึกว่าอร่อยก็คายออกมา ก็คือตัดใจสละ..ไม่กินแล้ว เก็บเอามาตากแห้งไว้ แล้วก็บดทำผง ปั้นได้พระพุทธรูปหน้าตักประมาณ ๕ นิ้ว ๑ องค์ จากนั้นทำพิธีบวงสรวงใหญ่เต็มพิธี เพื่อรับพระพุทธรูป

หลวงพ่อฤๅษีฯ ตอนนั้นยังเป็นพระใหม่อยู่ สงสัยมาก ถามว่า "หลวงพ่อครับ พระพุทธรูปองค์แค่นี้ต้องใช้บายศรีชุดใหญ่เต็มชุดเลยหรือครับ ?" หลวงพ่อปานถามกลับว่า "พระพุทธเจ้ามีเล็กหรือ ?" เพราะมีบาลีว่า พุทโธ อัปปมาโณ คุณของพระพุทธเจ้าประมาณไม่ได้

หลวงปู่ปานท่านเห็นเป็นรูปพระพุทธเจ้า ท่านก็ทำเต็มพิธี เพราะว่านั่นคือพระพุทธเจ้า แต่หลวงพ่อวัดท่าซุงเห็นเป็นพระพุทธรูปองค์เล็กหน้าตักแค่ ๕ นิ้ว นั่นคือสิ่งที่มองต่างกัน แล้วสมัยนั้นหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านก็ยังไม่เข้าใจในเรื่องของคุณพระรัตนตรัยมากมายเหมือนสมัยหลัง

อีกอย่างหนึ่งที่อยากจะยกตัวอย่างให้ก็คือ มีลูกศิษย์รับพระของขวัญวัดปากน้ำไปจากหลวงปู่สด วัดปากน้ำ แล้วก็บ่นว่าพระองค์เล็กนิดเดียว แบบนี้จะช่วยคุ้มครองป้องกันได้จริงหรือ ? ปรากฏว่าคืนนั้นฝันเห็นองค์พระขยายใหญ่จนเต็มจักรวาล แล้วมีเสียงกระหึ่มลงมาว่า "ขนาดนี้พอที่จะรักษาไหม ?" ก็คือพอที่จะคุ้มครองแกได้ไหม ? ประมาณนั้น